-
李福云:西散南国文学社主编李福云,笔名超然。山西省新绛县人。公务员、运城市作协会员,中国西部散文学会会员,《绛州文学》公众号主编,南国文学《南国红豆诗刊》主编,《黄河文艺》杂志签约作家。曾在《山西日报》《山西青年报》《运城晚报》《南国红豆诗刊》《西散南国文学》《黄河文艺》《赤土岭文艺》《天涯诗刊》《作家新干线》等报刊、媒体发表诗文。多篇诗文被《读书教育网》录用。 作品赏析 园池听雨 文/李福云 农历已亥年三月二十三日,呼啸了一夜的狂风悄悄地停了下来,随之而来的是一场罕见的暮春雨。 雨挺大,淅淅沥沥、霏霏茫茫。一会悠闲、一会激烈,好不爽然,给人以欣喜愉悦之感觉。 正值周末,难得清闲。加上窗外一夜不停的雨声,催促着我匆匆起床,匆匆梳洗早点。匆匆拿了把雨伞就疾步冒雨而去,去“绛守居园池”听雨。去聆听那份隐秘,那份宣泄;去感受那份静谧,那份静好,那份难得的清静和悠然。 雨中的园池很静、很美:满眼清新碧绿、满园清爽雨香,令人不由得要去深呼吸,去允吸那份清爽和清新;去聆听似绵绵秋雨般的园池春雨;去感受这份难得的美妙。 静静的园池,淫雨霏霏,氤氲缭绕。洄莲亭在雨中婷婷地站立着,沐着暮春雨的清爽和清凉;眼前的荷塘是那样的静然,池水浅浅的,在雨滴地撩拨下,生出一圈圈的涟漪;池中的小荷,有的才露出嫩绿的尖芽、有的刚刚在雨中舒展开来,圆圆的、翠绿翠绿的,加上绿叶上前后滚动的晶莹雨珠,像一片片渐渐长大的绿色翡翠,散乱地镶嵌在不大的荷塘里,碧绿 、青翠、清爽、晶莹,纯洁里难掩春情般的萌动,很是可爱,煞是妖娆。 今日春雨霏霏,绵绵如秋雨。她不是诗圣杜甫《春夜喜雨》里的那场春雨,不是那么温柔地随风潜入,润物无声,但的确是难得的好雨,更是喜雨;因为,从去年秋冬以来新绛几乎无雨,像这样绵绵似秋雨的春雨,在春雨似金、雨滴贵如油的春日里,更是难得一见,何须聆听之感觉。 雨涟涟下个不停,园池里朦朦胧胧的。亭台、小山、翠绿淹没在茫茫的雨雾里。偌大的园池不见一个人,没有一点点嘈杂,只有淅淅沥沥的雨声在耳边回响,加上吧嗒吧嗒,雨滴对树叶地敲击声;还有一群喜鹊、翠鸟、麻雀和叫不上名字的小鸟,在雨中的绿树丛里叽叽喳喳,如在放喉歌唱,犹在戏耍打闹;似在嘁嘁私语,又似在求爱传情;也许和我一样在这难得的暮春雨里,去怜惜春日最后的静好;感触雨中那份浪漫和惆怅吧!也许是在放飞她们久久闭锁的那份压抑的心绪…… 雨不停的下着,依旧霏霏绵绵,不过园中的景色多了些飘渺和缭绕。不觉我穿过郁郁葱葱的竹林、走过曲径通幽的小山绿径、穿越孤岛,登上云雾缭绕的望月台。望月台很美,很是缥缈,当然,此时是看不到月亮的了。只有那清逸纯洁的嫦娥仙子,身披薄纱,飘然欲飞,沐着沥沥的春雨,在渺渺的雨雾里,如出水芙蓉,洁白清香;如瑶池玉树,纯洁晶莹;美丽异常,令人浮想联翩、遐想连连…… 我漫步在幽静的小道上,淋着雨聆听;我在悠然的竹林里聆听、在孤岛亭聆听;春雨依然毫不顾及、贪婪地狂吻着翠竹、轻吻着紫薇、噙润着园中的花花草草、亲吻着林木碧树…… 我听到了,听到了春雨狂吻的心跳声、听到了春心萌动的羞涩声;在这静谧美妙的时刻,我听到了她对春天的留恋和对夏日之期待;也听到了园池春雨那份少见的淡淡的忧愁。她似乎在寻找着什么、怜惜着什么,是春梅?杏花?桃花?还是…… 没想到,她也有忧愁、也有惋惜。突然,我顿感茫然,略有惆怅。满眼的茫茫碧绿,就是不见花红灼灼;即使点点的落红、残红也音信杳无,难觅踪迹了!宋代婉约词人李清照的“绿肥红瘦”、大诗人苏轼的“花褪残红青杏小”之感触竟然不见了,也许是不知不觉地融化入春泥之中了。 恍惚间,一阵优雅悦耳的琴音,从远处飘忽而来,拾眼望去:茫茫细雨中,一红伞女子,象一缕红色的清风,在雨雾里轻慢起舞;不远的茅亭里,一白衣长发女子,在潇洒地拂袖抚琴;略显忧伤,好不优雅、静美…… 此时,我所有的辞藻,难有的心境都被淹没在这悠悠的琴声里。此时此刻,只有恍惚、浪漫、还有怅然…… 随即,我扔掉了雨伞,赤裸裸地在雨中淋着、听着。听着春雨的心声,听着鸟雀的歌唱;感触着春雨的忧伤,感触着春雨的缠绵;又享受着暮春雨的清爽,享受着孤独,享受着浪漫,享受着那份少有的闲暇和宁静;在曼妙的琴音和雨雾里,幻化着自己的感觉,幻化着自己的想象,幻化着伤感、幻化着回忆、幻化着哀愁、幻化着思念,幻化着那些隐藏在心里的童话;在这悠悠的琴音和雨雾里,慢慢地融入着、融化着、升华着……2020-07-07
-
胡文举:西散南国文学社副主编胡文举,男,60后,中国作协湖北分会青年诗歌学会会员,京山市作协会员,绀弩诗社会员。 作品赏析 吻 文/胡文举 如约而至,在梦的伊甸园 一只蝴蝶怀揣爱情飞翔 对一朵花的钟情在血管流淌 她的乍现,总像一缕新阳 欣喜袭来,幸福越来越近 她的音容笑貌,美妙 是永远唱着歌的口琴 我的心,是一叶小舟 如返航温馨的港湾 悄悄,贴上一个轻吻 在她冰洁花瓣一样的脸上 而她的嘴唇正像一枚霞红的草莓 等待一个饥渴的男子吞食 我饮酒一样的回味,暗自陶醉 如小鸟和清早的一曲晨歌2020-07-07
-
段鹏尧:西散南国文学社副主编段鹏尧,中共党员,本科学历,高级政工师,从事过小学教师、广播电台播音员、节目主持人工作,兴趣广泛,喜欢写作、绘画、诵读、唱歌….经常有散文、绘画作品在国家及地方报刊、杂志上发表。全国多家文学平台特邀主播,【梓墨文学】金牌主播、【中爱公益电台】首席主播、【了辽河之春】客座主播、“现代作家文学”编委成员、“西散南国文学”编委成员、东辽县作家协会副秘书长、辽源市作家协会会员、中国现代作家协会会员。 作品赏析 大姐的田野 文/ 段鹏尧 很久没有见到大姐了,所以这次回白城老家,我一刻也不怠慢地直奔大姐家。大姐家新盖的房子位于村子中央,非常漂亮,室内装饰也很讲究,厨房、卫生间、客厅、卧室一应俱全,比我在城里的楼房宽敞多了。也许是几年不见的缘故吧,大姐明显的老了很多,就在跟大姐忙活做饭的时候我开始注意到了大姐,这也是这么多年来我第一次这样专注大姐。 大姐很小就到生产队干农活了,不是因为家里生活困难,而是因为大姐上学时讨厌她班主任,后来和几个同学在学校的墙上写上了给班主任起的外号还写了一些诅咒他的话。上世纪七十年代学校还没有“开除”的条款,只是同样是做老师的爸爸知道了此事,觉得很没面子,给那位老师赔礼道歉不说,还将大姐狠狠地打了一顿,大姐一气之下就再也没有去过学校,任凭谁劝都没好使,据说大姐离开学校后,另外几个和她一起骂老师的女孩子也都辍学了。大姐辍学后没有像其他女孩子那样走东家串西家、悠悠逛逛的,而是选择了去生产队当社员。初到队上,大姐对繁杂的农活是陌生的,挣的工分自然就少,可是好强的大姐没多长时间就样样拿的起放得下了,播种、除草、收割大姐样样不肯落在别人的后面,半年后大姐就和其他社员挣一样的工分了。冬天女社员都放假了,大姐也不肯闲着和男劳力一起拉土、刨粪,我曾见过大姐赶着4匹马拉着的大车往田里送粪,大姐坐在车辕边上,挥舞长长的鞭子,她不吆喝、也不用鞭子抽打,那几匹马乖乖听从大姐的指挥,大姐赶车的样子帅气极了。妈心疼大姐劝她也休息,大姐答应好好的,第二天还是照常出工。大姐的勤劳付出换回的是年终分红她比谁的工分都多,分得现金也多。那时有男孩的人家都希望能娶到大姐做媳妇,上门给大姐提亲的人络绎不绝。爸、妈撼动不了大姐的倔强,就想方设法在精神上给以安慰,爸爸托人给大姐买了一块上海牌手表,那个年代,买块手表是很奢侈、很难办的事。爸的工资当时只有三十几元,却花24元托人在北京给大姐买了件绿色的涤纶上衣,大姐穿上人更漂亮了。大姐是全村社员中第一个戴手表的人,第一个穿涤纶衣服的人,第一个穿皮鞋的人,那时村里的女孩子 相亲、出门都到大姐这儿借“行头”………大姐直到现在都不后悔没有把书念好,就是看到在城里工作的弟弟、妹妹,大姐也没有因为自己在农村劳累而后悔当初的选择,我无法理解大姐为何对这片土地的感情,就像她在城里无法了理解我们为何把夜晚当成白天过一样。 大姐是个特别要强的人,也是过日子的好手,总是家里地里的忙活,大姐历来信奉“人勤地不懒”,她家的土地,在大姐起早贪黑的辛勤耕耘下,亦以“春种一粒粟,秋收万颗子”的慷慨回报大姐。大姐经常天不亮就去田里,太阳落山才回来,秋天更是这样。秋收时常常月上东山,别人都回家了,田地里只剩下大姐一个人,唰、唰、唰地割玉米、高粱的声音能传出很远。 我对农活一直是深恶痛绝的,总是想着啥时候能逃离。而大姐既使很累也从来未表现出来对农活的厌倦。相反一踏进自家的庄稼地时,总是微笑着的,我们也曾劝过大姐,把地租出去来城里住,享享清闲。大姐却说,咱种地,土地给了咱吃的东西,为啥要嫌弃土地呢?大姐对土地的喜欢到了如醉如痴的地步。每逢耕种时节,他总是躬身而为,精耕细作,播种、施肥、除草等做得井井有条,一丝不苟。每到收获的季节,他总是感激满怀,热情高涨,他经常说,土地上生长出来的粮食作物,是土地对我们的恩惠,要懂得珍惜爱护,要是随意糟蹋,就会遭天谴的。大姐用简朴的话语诠释了“一粥一饭来之不易”的本意。 大姐大字不识几个,却经常说,土地和人一样,你对它好,它自然也会对你好,是知恩图报,给你好收成的。 大姐和姐夫种的地那是出了名的好,村里的乡亲经过时都要竖起大拇指夸赞。大姐、姐夫听了就乐,很有成就感。农闲时,大姐家就像会客厅一样,经常聚集很多人聊天、唠嗑估摸这今年的收成,盘算着来年的种地打算。 现在,很多村里人都抛下土地,去外地打工了,大姐家的两个外甥也都在城里工作了,大姐就把别人家不中的土地承包过来,每年都有很好的收成。 大姐是个有信仰的人,她的信仰就是多种地收获更多的喜悦。 有时我为我的矫情、虚伪而羞愧,写过很多对生活、对故乡土地的热爱的文字,甚至网名就叫‘感谢生活’,但是我真的像大姐那样做到了吗? 大姐是个心灵手巧的人,她侍弄的庄稼地就像他的刺绣一样,一行行一列列,全都是美丽的图案。2020-07-07
-
龙怡珍:西散南国文学社艺术顾问龙怡珍,中国书画院高级院士,山东蓝天书画院副院长,中国佛教书画院院士,系中国书画大百科专版推出中国画哈密瓜首位女画家,中国书画交易网、中国书画资讯网签约画家。特聘国家开放大学老年开放大学书画艺术家。擅花鸟画,其作品多次在国际国内展览并获奖,且被众多国内国际友人和媒体宣传收藏。绘画哈密瓜捐赠并被俄罗斯乌拉尔国立大学图书馆收藏,哈密瓜在多家报刊和国家一级媒体和杂志专版宣传和刊登。喜文学,诗歌、散文都有所发表。受聘于多个文学社艺术顾问。 书画艺术赏析 文学作品赏析 朝圣 ——我一直在路上 文/龙怡珍 有这么一个词“朝圣”,如果你也曾听过,那么,首先想到的一定是西藏!西藏,神圣而美丽的地方。二零一八年四月二十日,我怀着对西藏的憧憬和向往,从成都飞往西藏,踏上了一段朝圣之旅。 在飞机上,我透过舷窗,看到窗外阳光普照,云卷云舒。那云彩时而飘散,时而聚集,时而稀薄,时而厚重。她像烟雾、彩絮,又像栩栩如生的动物、像风姿绰约的植物,给人无限遐想和扑朔迷离的景象。当看到云层下面皑皑的雪山时,我想,大概离西藏应该很近了吧?我不敢闭眼,深害怕错过了这奇幻、美妙的时刻。当云层下,耸立的山峰越来越近,越来越清晰时,飞机开始缓缓滑落,终于踏上了这片神奇的土地! 天空湛蓝深邃,碧水清澈环绕,我被眼前的美景深深地吸引,掏出相机,不停地拍照,想要扑捉万物的美丽。当收到哈达的那一刻,我便开始深爱,深深地爱上了这片离天堂与太阳最近的土地——拉萨,这是我梦中的天堂!拉萨,我来了,您是一座心灵与神明交汇的港湾;拉萨,我来了,您是一个天地与心灵对接的地方! 当我走进高原,走过一路的风景,你那蒙娜丽莎一样的面孔,渐渐活跃在我的眼前。您的俊俏、您的妩媚,您的热情、您的豪爽,无不让我为之倾心、为之膜拜和畅想,从而为之痴迷和疯狂! 车辆在山间驶过,我的眼神开始攀越顶峰,穿梭于海拔4998米的高原。我真的,真的可以感受到那浩瀚的天空,低得可以触手可及的云彩,仿佛伸手便能触摸到白云的裙摆。一路美轮美奂、玉带银冠让我有了无限遐想,剪一片白云吧,做我的霓裳,我要随思绪一路,一路展翅飞翔…… 一路风尘,来到羊卓雍措。看吧,那天空如宝石一样湛蓝湛蓝,漂浮在空中的白云像哈达一样洁白无瑕。她献上您对客人的问候,也献上您对客人的真诚。羊卓雍措,多美的名字!羊卓雍措,如诗如画,一湖高原上的碧欧!她曼妙的身姿,深情款款,跳一曲长袖舞、也跳一曲热烈的歌庄。羊卓雍措,那圣湖的水呀,清透碧绿的,让人难以形容。有人说她像碧玉,我却以为她比碧玉更美、更富深情!她美得让人心醉、让人激荡,难以忘却。我只能说,她似款款深情的仙女!我久久的凝视,似乎想要感受她平静如莲的心境、一尘不染的圣洁……。羊卓雍措,她在和风细语中轻吟,在阳光灿烂中歌唱;她如露珠般晶莹,似朝霞般轻盈!我深情地,深情地掬一抔湖水,让那湖水洗去我身体的尘埃、也把心灵涤荡,从而,让圣洁住进我的心房! 布达拉宫,我走进您,但也深恐惊扰了您!当我虔诚地来到您的身旁,躬身站在您的脚下,才真正感受到您巍峨与宽广!我拾级而上,双手合十,头贴香案,静静地倾听您的禅音古韵以及一缕缕佛烟袅袅,轻轻触摸您斑驳的恒墙,默默感受您的历史与沧桑。您的庄严、您的神圣,不知激荡了多少信仰!多少人因为您,千山万里,长途跋涉,锲而不舍前来朝拜。他们一步一叩磕着长头,用坚毅的性格把朝圣之路丈量。不知磨破了手脸多少次?不知磨烂了鞋子多少双?只为一赌您的容颜,并双膝跪地叩拜,祈求一生平安,祈求来世吉祥! 布达拉宫,一座古老的殿堂,依山而建,群楼重叠。您是高原的圣殿,是人们心中的神话,也是中华民族的骄傲!我仰慕您的伟大,更赞叹您的辉煌。您是藏汉艺术交融的结晶,是宗教信仰的宝库,您史诗一般,宛转悠扬。您印证着文成公主远嫁西藏,与松赞干布和亲的壮举,也是架起藏汉友谊的桥梁。我默默祈求,祈求藏汉永远和睦,祈求民族团结,祈求祖国永远富饶、安康! 西藏的美,不仅仅只是如诗如画的美景,更让人向往的,是她的神奇!她是一座天堂、一座洗涤心灵的圣地。西藏,我向往的地方,我要把您铭记,铭记在我的心上,把您传颂、把您歌唱。 我多想,时间不要这么快。朝圣,我一直在路上!2020-07-07
-
陈超:西散南国文学社艺术顾问陈超,字子勤,号雁斋主人,毕业于海南大学法学院、进修于中国书协第五期书法高研班。 子勤幼承家学,八岁始学【多宝塔】,几十年临池不辍,探讨书画艺术和美学研究,九十年代曾得到书画大家尹瘦石、刘炳森、欧阳中石等名家指导和好评。1993年加入中国书法家协会海南分会。现为中国书画院艺委会委员、海南分院院长、中国国学研究会会员、中国佛教艺术书画院院士、【南华时刊】杂志社艺术总监、南国文学社艺术顾问、海南书画艺术网副主席。 陈超获“北京2000年奥林匹克第一届国际书画大赛”(国展)书法优秀奖、获纽约2013年全球华人华侨艺术大展书法佳作奖、获首届“山谷杯”全国书画艺术大赛书法金奖。 2015年被中国书画院授予【艺术成就奖】。 陈超的书法作品被海南省新闻代表团作为出访珍贵的国礼赠送给日本官员。优秀作品被中国文物出版社编入《中国文化遗产年鉴.书画艺术卷》。 学者陈超 翰墨天涯 书法家多以自成一体而著称传世。陈超先生的书法艺术渊源宽博,下自成溪,超乎象外,自成体格。 凡有作为的书家,多以学养深厚,能诗擅书为人称道。陈超成长的经历与历来书家一致,追古出新。在当今新时代的大文化背景中,与其审美理想追求和执着勤奋密不可分。 陈超在天之涯、海之角,迎着苍茫海天,胸怀浩瀚,潮涌了他创作创造的悟性心灵,统览其书作,正草隶篆各体兼善,见精神,见气度,只字盈尺之间,气凝禅定,神清而畅意,点化笔墨痛痛快快,纷披锋毫挥写有滋有味,他的恬淡平和与自信,以及淡定的惬意间,几近物我两忘,让人感动。蕴含着大气象与内敛的浑厚沉雄,这绝非是浅尝辄止者所能企及的,唯愿陈超能平添“现代”艺术语言,更能卓然于南国书坛瀚墨传情而倍受瞩目,到达书坛更高境界。 遥遥的祝福。陈超的书法名气越来越大,我由衷为他祝贺。 能认识一位书家,能正确评估他的才情、成就和影响力,那该有多好啊!那么,只有去品味陈超的书法作品,去欣赏和审读,才会有感动而深发赞赏与欣喜之情。细细地、静静地去品读,自有别样的情愫,滋长疯生而根植于心里头,一片澄明、灿烂和温暖。 书海深深,区区数字,能了解陈超痴迷于书艺的息息脉动,就能想象和理解他的艰辛累积、蜕变和阶段性的成果。 渐入佳境”——我相信,陈超的书法艺术之路会更加远大。(丁飞 南京[艺苑]总编•艺术评论家)2020-07-07
-
魏来安:西散南国文学社文学顾问魏来安, 字,魏旭,笔名,秋枫。定远县人。滁州市散文家协会副主席;安徽省作家协会会员、中国散文学会会员、中国现代作家协会会员、鲁迅文学院安徽作家研修班学员、安徽省散文协会理事、安徽省诗词协会会员、中华诗词学会会员。受聘北京世纪百家国际文化发展中心《百家编辑部》特约编辑;《岁月的旋律》、《墙角里的琉璃》主编;《来安文艺》执行编辑;其散文《延安的炕》收录在《滁州文学60年》;多篇诗词、歌赋、散文等作品刊登在《回眸又見花開》、《安徽文学》、《参花》、《奔流》、《西部文学》、《关东文苑》、《滁州散文集》、《滁州诗歌集》、《北方诗刊》、《少陵诗人》、《中国散文名家》、《西散南国文学》、《当代散文精品荟萃》、《当代诗歌精品荟萃》、《当代中国诗词精选》、《中国文艺家》、《安徽吟坛》、《醉翁亭文学》、《滁州诗歌集》、《滁州散文集》、《岁月的旋律》、《角落里的琉璃》、《思归客》、《来安文艺》等文学刊物。撰著散文集《十月的秋》、《夏日和风》,诗歌集《写在春天》分别由天津百花文艺出版社、中国社会出版社出版发行,该作品由清华大学、北京大学、人民大学、北京师大、中国现代文学馆、安徽省图书馆等收藏。文学理念,用文字记录生命的轨迹。 作品赏析 游目连山记 文 /魏来安 在甲午深秋之际,我受中国诗词协会副会长及安徽省诗词学会理事李正国老师之邀,去石台县拜会诗友。 美丽的皖南群山起伏,翠柏长青,微红的枫叶镶嵌在这万山丛中,它示意着,这是深秋的季节。红绿相间的叶子,把整个山脉点缀的十分壮观。我们按约定地点下了车,去未曾谋面的诗友家。据说去他家还有一刻钟的路程,于是我们游步闲散在崎岖的山路上。路边时而还可看到有开放的小花,花虽然撒落在路边的灌木丛中,但很是好看。我是叫不出它们名字,只是欣赏它的艳丽罢了。 几道山弯一拐,就到了诗友朱保平的宅前。我环顾四周,顿觉有一股皖南山区的特色气息。就居住的房屋,一律是飞檐翘阁马头墙的徽派建筑,显得古色古香。我们进屋一落坐。诗友就呼家人拿来自家的土茶让我们品尝。他说:水是这山里的泉水。茶是自己做的茶,你们尝尝。在盛情中,我们一边品尝他的茗汁,一边听他介绍目连山的景点来历。并向我们赠送一本由潘光耀主编的《池州名胜要览》。据郑之珍编撰的《目连救母劝善戏文》记载,石台目连戏始于明代万历年间,演出的宗旨是“驱鬼避邪、积德行善”。民间有一种说法是:梁昭明太子萧统(公元501-531),喜爱游历名山大川,有一次他带着几个随从骑马到此,被秋浦河畔的这片山水所吸引,留连忘返。当得知本地百姓常被恶鬼所害时,十分痛心,便将山名“坐石坑”改为“目连山”,并亲自指导当地百姓排演目连戏,以驱鬼神。神就神在此后每唱一次“目连戏”,就能保证这一带十年里不会出现恶鬼。神话传说赋予了目连戏神奇的色彩,目连山也因为孕育了目连戏而披上了神秘的面纱,留下了古往今来众多探访者的足迹。 在上世纪末,目连山还鲜为人知,很少有人探访。直到本世纪改革开放后,人们才把目光转向民族历史文化遗产和原生态非物质文化建设。此时的“目连戏”仿佛开始被人们认识,从而对“目连山”也有了兴趣。谈到目连山,主人一发不可收,从他的言谈中就知道他对目连山的感情。他激动而兴奋地说,百闻不如一见。来,我带你们出去转一转。于是我们迎溪而上。一路上他比划着讲解着:目连山四周连接着座座名山。如驰名中外的黄山、九华山、庐山、齐云山、牯牛降,还有仙寓山、莲花山和美丽的目连湖------ 目连山的故事传说很多,也非常引人入胜和耐人寻味,如照妖镜的来历、抛儿潭的由来、鹪鹩桥的传说、龟石群的传说,等等,且大多是比较凄美动人,具有较强的感染力。相传,乾隆皇帝下江南时路过此地,观看过目连戏。这种传说是很可信的。因为古往今来,沿秋浦河而筑的石板路是一条赫赫有名的官道,当年的戏台离官道仅一千来米的距离,唱戏的高亢嗓门声完全能波击行人。另外,有诗之河美誉的秋浦河贯穿目连山景区,当年李白数游秋浦河,留下佳篇数十,如《秋浦十七首》等,其诗篇里也不乏目连山的意境和影子。景区里的沟汀文化遗址,早在上世纪八十年代,出土有石斧、石凿、石锛、石刀、石镰等器物。此外,还有古戏台遗址、古窑址、西周古田遗址等。现地名中还保留有太子岭、御马岭等,颇具旧古遗韵。 在野生动物园里有金钱豹、云豹、黑麂、黄麂、野山羊、狗獾、野猪、野兔、蛇等动物。有一种叫做“白颈长尾雉”,也叫“横纹背鸡”,羽毛灰褐色,羽尾较长,以野果种子为食,是国家一级保护濒危动物。此处是白颈长尾雉的繁殖栖息地,入山者经常见到成群的长尾雉在林中戏耍追逐,偶尔还能碰到它们落下的美丽羽毛。目连山的水面水中有野鸭、水鸟、鲛鱼、山毛龟、娃娃鱼,还有色彩斑斓的蝴蝶、野蜂等昆虫点缀草木,纷飞于满山遍野,鸟语虫鸣,轻盈曼妙。 谈到目连山,就不能不佩服这位实业投资者,他就是我们的诗友朱保平老师。朱老师他天生一双慧眼,颇具有远见卓识。从他收藏的文物中就能看出它火眼金睛。在他的库房里,我们看到他收藏了约吨余重的古代圆形石碾,这个石碾确是千古绝唱。石碾质地坚实,形态古朴,直径约1.2米,它斗转星移历经沧桑。从它的风化的程度看,就不难看出古人的智慧和生活的轨迹。友人朱保平向我们介绍说,这玩意,他花了一万余元钱,动用十多个劳力和大型工具才从河底把它捞上来运回家。据陪同人士介绍,朱保平十多年前就对目连山产生了浓厚兴趣,俗话说,有心人事尽成。他和他的伙伴们花巨资买下目连山的旅游开发与经营权。数年来,经过他们精心设计和规划,目前已初见规模。可以说他们是花了一番心血和功夫,才将一片古文化遗产展现在世人面前。 因此,对目连山如何梳妆打扮,如何规划开发,如何吸引游客,朱保平等人正在密谋筹划。就在这个历史文化即将全面向世人展示之际,笔者欣喜耳闻目睹这块宝地。那天,朱保平老师不仅亲自陪同,而且晚上还请来了石台诗词学会的周银河、储满贵、高修华等长者。晚宴上,朱保平始终话题不离目连山的开发事宜,而且充满激情和信心。仔细听来,果然非常专业和敬业。若不是对目连山草木了如指掌熟烂于心,不可能如数家珍说道不停。更让大家开心的是那位“老兵张嘎”,他能歌善舞自编自导,一会儿山歌,一会儿民调,声色俱下,与场景融为一体。 第二天,在朱保平的陪同下,我们一行人又观光了牯牛降,真是大饱眼福,快意无穷。面对如诗如画的目连山,诗友们文思泉涌,诗兴大发,妙语连珠。每到一景点大家频频举起相机和手机留下这永久的纪念。 此刻,我想用诗人李正国《目连山之秋》来结束我的游记。诗曰:“蟠桃又熟缀崖边,野菊缭香十月天。 奇兀莺栖窥日出,怪藤猴系饮溪悬。 霜赊御酒红枫醉,风借甘泉翠竹鲜。 舞罢霓裳吹一曲,乐惊王母喜和弦”。 注:1.目连山风景区坐落在安徽石台县境内,紧靠牯牛降。是尚待开发美丽的原始山林。2.蟠桃;是一种很像蟠桃的野果、深秋成熟,黄色,能食。2020-07-07
-
丁铭春:西散南国文学社文学顾问丁铭春:吉林省青少年作家协会理事、吉林省文艺评论家协会理事。辽源市作家协会副主席、辽源市文艺评论家协会副主席兼秘书长、辽源市楹联家协会副主席、东辽县作家协会主席。东辽作协官网平台“辽河之春”主编、辽源市文艺评论家协会“文艺品鉴”副主编、“西散南国文学”和“红豆诗刊”顾问。鲁迅文学院第十期少数民族作家班学员、鲁迅文学院吉林省中青年作家班学员。出版散文集《秋晨山行》。 作品赏析 比“富起来”更为重要的 ——浅谈《风铃》的艺术造诣 文/丁铭春 小小说《风铃》是王德林先生的代表作之一,发表于上世纪九十年代。当时,改革开放进行得如火如荼。“让少数人先富起来”的口号如同火山爆发的岩浆,裹挟着“摸着石头……”挤破头致富的人群,其量变的燎原之势已质变蔓延成全民“过河”的争夺战。什么良知和廉耻,人格与灵魂,在孔方兄的强大攻势下,中华文明五千年铸就的道德堤坝,仿如风中芦苇,脆弱得不堪一击。在此背景下,作家王德林以一个思想者冷静敏锐的视角,洞察到弥漫于社会上拜金主义思潮“一切向前看”的危害,以及人们愈发严重的信仰危机。小小说《风铃》由此诞生。原吉林省文学院长韩耀旗先生对《风铃》的高度评价是,作者以强烈的社会忧患意识和责任感,以小小说的精彩叙述,收到了只有杂文才能达到的犀利的批判效果。《风铃》于当时国人的思想层面上来看,仿佛给干涸的大地倾洒了一场甘霖,给奔腾污浊的大河注入了一股清流。《风铃》在思想高度和艺术成就上,堪称王德林的经典之作。也是那个时代,以至于今天和未来小小说史上的经典作品。 言其经典,依据有三。其一,《风铃》闪烁的思想光芒和社会现实意义。古人说,文以意为主;文合为时而著。强调的就是文章所传递的思想和社会功用。反之,无病呻吟,叹花咏月,卖弄廉价风情的无骨文字,其生命力必不能长久。为时而著,顾名思义就是一个作家对时代的一种关注,对现实社会的一种热切审视,对改造社会,促进社会进步,给予人文关怀的一种责任感和使命感。古往今来,百家著述万千典籍汗牛充栋,不可胜数。然而,能同时兼具上述两点者,虽不乏其人,但更多的是即使有其心,却未必成其文。《风铃》的可贵之处就在于“以意为主,为时而著”。这篇小说以清纯的爱的象征风铃为主线,通过对中学时代“我”的初恋——纯真美丽的女孩李想,与后来进入中年时期,整日盘桓于股票大厅,浓妆艳抹,珠光宝气,狐媚妖娆的女人李想,进行了鲜明对比,深刻地批判了金钱至上的灵魂的狰狞和悲哀。作者痛心疾首,呼唤那些被腐蚀的心灵回归本真,拥抱真善美,不要等待戈多去拯救比金钱更为重要的——自己的灵魂。作者以睿智超前的思维,以博大宽广的精神境界,以悲天悯人的家国情怀,笔锋直指社会真相,戳穿了中年李想华丽外衣下包裹的丑陋灵魂。而李想这一人物形象前后的巨大反差,即从青少年时代的清纯,到中年时期的龌龊,她所折射的恰是时代变迁的缩影。作者依托这一人物形象,以振聋发聩的文字呐喊,向“改开”这列疾驰的“快车”发出预警:社会价值观的扭曲,已经到了非常危险的悬崖边缘。由此产生的错误舆论导向,已经到了必须整治的紧要关头了!正如帕斯卡尔所说:“人是一根会思考的芦苇”。王德林先生正是通过流淌于血液中的——“苟利国家生死以,岂因祸福避趋之”这一思想,完美地诠释了“文如其人”的现实定义。使他笔下的文字尤为丰实和饱满,厚重而深沉。直如一把把利剑狂斩鬼怪妖魔。其强大的穿透力,传导给读者精神上的震撼,则是顺理成章的了。 其二,《风铃》在谋篇布局和写法的运用上,达到了平中见奇的艺术效果。构思一篇文章好比排兵布阵。战役适时发起与战术灵活运用,配备兵力的多寡,是集中主力正面强攻,还是散兵游勇迂回穿插,就像写作中对谋篇布局,和详略主次的精准把握。《风铃》采用了先扬后抑的传统写作手法。此种写法看似简单,操作起来却难度颇多。但难度和效果成正比。《风铃》刻画的人物形象正是基于此,使读者阅读后,脑海里油然产生强烈对比,从而达到把作品中人物形象深深刻入读者脑中的艺术高度。其行文脉络和技巧具体体现在,以过渡段:“一晃十年过去了……”这一部分为分水岭。之前,为青少年时期李想与我的纯情大写意。作者浓墨重彩极力渲染少年李想,这一人物形象之纯真无暇。之后,作者以对比和隐喻的“蒙太奇”手法将镜头拉近到现实中来,把中年李想的“不堪”,完整地暴露在聚光灯下。如此,前后判若天壤的对比效果立现。此外,《风铃》在行文中对插叙的运用也恰到好处。例如对学生时代“我”和李想青涩初恋的回忆,这一部分是对后文极为重要的铺垫和衬托。对构成起伏的故事情节和突出人物形象,起到了重要的补充作用。作者在此处可谓不惜笔墨,把“我”和主角李想的语言、心理、外貌、神态,描画得活灵活现,生动传神。使一个清澈澄明的女孩形象跃然纸上,为后文中年女人李想的粉墨登场留足了伏笔。正是:“十面埋伏待敌来”。 其三,《风铃》在语言驾驭上“取熔经义,自铸伟辞”。好文章必定由好语言来达成。什么样人说什么样话。说什么样话体现什么样思想。什么样思想著什么样文章。这是亘古不变的道理。李汉荣的《山中访友》、史铁生的《我与地坛》、王蒙的《春之声》、朱自清的《春》等,无一例外都是名篇铸伟辞的典范。《风铃》的语言魅力源于作者思想的深邃,这是毋庸置疑的。凡是作者思想情感寡淡,笔下语言注定无力苍白。凡是文字功底深的文章,说明作者文学综合素养必定很高。《风铃》的语言隽永之中见深刻,含蓄之中见磅礴。激昂澎湃中不失幽默诙谐,黯然神伤时不乏浅唱低吟。那种沧桑感和时代感的交叠,那种恰到好处的节奏感和分寸感,读来无不使人感到震颤和动容。《风铃》以恬静舒缓的语言基调起笔:“一串蓝色风铃挂在窗前,微风从敞开的窗爽进来,叮咚的铃声珍珠落玉盘似地泼在写字台上……”请注意句中,作者对“爽”和“泼”的遣字之妙!我们是否油然而生一种即熟悉又陌生,即妥帖又别致的感觉呢?将形容词“爽”字,活用做动词,其表现力立刻几何级增长。把这串风铃带给“我”的愉悦和欢快、依恋和怀念、梦幻和企盼,表现得淋漓尽致。而一“泼”字又将乐声如水的美妙给形象化了。使意中人似在眼前,在倾诉,在凝视,在聆听,在曼妙的轻抚中呢喃细语“共剪西窗烛”。凡作文者在遣词造句上皆追求“语不惊人死不休”的表意效果。即语言的新颖、震撼和美感,要染人耳目,感人于心,易诵于口,悦人以耳。小小说的写作又几近于在螺蛳里做道场,在茶壶里放乾坤。其对语言表现力和感染力的要求之高更是不言而喻。《风铃》的语言“张力”则时时处处体现着这种追求。 再如,“突然,有人在后面很奔放地喊我的名字,我回过头,见一个女人从股票大厅门口向我扭过来,黑色的超短皮裙包裹着膨胀的臀部,那对高耸的乳房张扬得直颤。句中“奔放”、“扭”、“高耸、“张扬”几个词语的奇妙组合,互相加持,犹如把这个中年“女人”李想置于放大镜下,使其轻浮浅薄之态一览无遗。“她把目光搭在我脸上,一杨柳眉,不认识了,我是李想啊。”此中“搭”字言外之意尽藏这句话的语言环境中。再辅以连续准确的动作、神态和语言描写,一气呵成。活脱一张空傲、无良、自大的画皮现了原形。类于上述恰切的文字和表现手法,贯穿于《风铃》始终。“她狐媚着那张并不年轻的脸,拿捏出少女的清纯……”此句越是重读细品,越能感受到,加一字则累赘,少一字则无力。且“狐媚”与“拿捏”二词的妙用,对其丑态的描画,有如神奇的化学反应,产生如见其人,如闻其声的讽刺效果。 此外,“我桩在那里沉默无语”、“我抬起头,手棚在眼镜上……”、“推开窗,外面的世界正浓浓地雾着……”句中“桩”、“棚”、“雾”,是名词活用做动词的经典范例,与鲁迅先生作品《孔乙己》中,‘’……排出九文大钱”,有异曲同工之妙。通篇来看,《风铃》的语言凝炼而不做作,优雅而不拘谨,欢快流畅而不失庄重。好比一位大家闺秀,举止言谈落落大方中尽显热情与智慧。足以体现作者锤炼语言能力之高,读书之广,知识之丰,治学之严谨。因此,可以说,《风铃》针砭时弊的人文思想,灵活自如的艺术表现手法,以及精准细腻字字珠玑的语言特色,是使其立于小小说之巅互为作用的三大羽翼。2020-07-07
-
卢小夫:西散南国文学社总编卢小夫,笔名黑老晓夫,湖南平江人,自幼爱好文学,在少年时期两次发表作品于全国性学生报刊,毕业后为了生计,放弃写作达数十个春秋。作品曾多次获得全国各类文学征文奖项、排名、结集出版等。现任中国西部散文学会副主席、中国现代作家协会副秘书长、湖南散文学会会员、西散南国文学社社长兼总编、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、第二届中国实力作家推选活动委员会副主任。近年来,著有散文集《待到梨花落》在百花文艺出版社出版,著作中篇小说《罩》在计划出版中。 作品赏析 滇池赋 文/卢小夫 川流虽远,奔腾之于大海;网络似虚,广结芸窗之谊。炎夏之末,己亥秋至,时值《南国文学》建社业已周年。应《滇韵》之约,承孟甬先生操持,文友檄至,四方沓来,品滇梁王酒,传文坛盛会。 余出芷江,至新晃,知去三湘渐远;过凯里,到贵阳,犹觉洞庭之宽。车驶千里之彊,目扫万壑之山。怀湍汩水悠悠,心系幕阜绵绵。窃以天下山同,更觉他乡水瘦。车越且兰,至夜郎,皆是春秋小国。余笃爱其名,思绪飞越。三思而瞰其境,一晃去之甚远。夜郎远矣,典故犹存。人笑千年小国,余赞万古人王。大丈夫生于天地,倘有立锥之地,应有王心壮志,何在乎国之大小耶?己不尊己,人何以爱? 稍盹醒来,已近傍晚时分。车速缓缓,厢内蠢蠢。余提神而危坐,目眄流于窗外。出崇山,豁然开朗,先有良田万顷,渐次高楼林立,恍惚归矣。心有所失,天下之城,不过云尔。余提行旅于紧握,与同坐之话别。忽怅旅途之短暂,既叹人生于匆忙。询问何处,是乃昆明。 翌日,游于滇池。穿竹廓,如行舟上;听浪声,置身大海。烟波渺渺,波光粼粼,漾于群山之间,连于白云之际。白鹭而翔水面,点点柔柔;红日之于远山,羞羞答答,人曰:卧美人也。若移去彼岸青山,便是水天一色;若绘来群峰起伏,其乎雕花古镜;彩云与滇池呼应,白帆共清波摇曳。似是银河飞练,似见仙子蹁跹。 仙子者,应是滇王所爱。滇王者,春秋楚国庄蹻也。其奉王命征于西南,待南定而班师,硝烟却阻归途,其不得已,变服从俗,易帜为王。于滇池之地,厉兵秣马,开彊辟土,方有古滇王国。国虽偏处西南边陲,时有南诏、大理、夜郎诸国环伺。王卧薪尝胆,励精图治,历数载而国泰民安。制御酒,娶佳人。 一日,王泛舟池上。望远山而思楚地,睹佳人乃念结发。酒过三巡,滇王微醺,幻觉之于洞庭。忽见江南美人,翩翩起舞舟上。清风习习,伊人款款。著丝罗之窈窕兮,清波随之荡漾;佩鸣玉之铃铛兮,凫鹜闻之惊飞。妖娆如飞燕之纤,频笑有貂蝉之媚,自酒壶跃然杯中,滇王泯而呼之:"吾之爰妻也!"尔后,泪雨滂沱。王妃惊跪而拜:“妾身在此。″王曰:"非也,吾见吾妻矣!"妃惊问:"何处?"王曰:"舞于洞庭!"王妃顿悟夫王,其思故乡也。遂起舞以娱滇王,裙摆连袂彩云之南,风姿绰约滇池之央。王悦,命曰:"今后酿酒,当取滇池之水。吾饮之如见佳人也。” 江山犹在,佳人已矣。涛声旦旦,相思绵绵。王羁旅无归兮,思佳人之朝暮;伊在水一方兮,抚鸣琴于流水。忆华发之余芳兮,叹云飘而不定;想窗前之燕语兮,望北去而不回。月在苍穹兮,影影之于杯中;月在池中兮,念念乎满洞庭。肠断魂魄兮,醉王杯盏。何日复归兮,遥遥无期。 《南国》卑职,江南游子。胸有乾坤万里,才负岁月流年。求田问舍,羞见刘郎;临水登阁,相惜王勃。谁揾英雄之泪,尽是怀古之幽。子在川上曰:"逝者如斯夫。"余茫然四顾,前不见古人,后不见来者。 今日至滇,乘东陪之酒兴,越三千里之神驰,穿二千年之长廊,见池水泱泱,念故人悠悠。古滇梁王,贵为人君,问其愁来,愁重国殇,殇有多深,道阻且长。夫盼妻,妻望夫,望断史册,盼尽苍茫。余今斟酒三杯:一杯洒洞庭,告慰其妻;二杯祭滇池,代传佳音;三杯穿吾肠,壮胆而赋文。 黑老晓夫作于二0一九年八月十日深夜于晋宁。慨古滇人文之厚重,感晋宁各界之热忱,无以为谢,于离滇前夕,匆忙作文纪之。2020-07-07
-
周耀华:西散南国文学社文学顾问周耀华,化工设备高级工程师、管理学副教授、兼职研究员、湖南省综合评标专家,岳阳市绿色洞庭生态研究院院长。湖南省民办教育协会原办公室主任,湖南石油化工职业技术学院原纪委书记、副院长。中国职工教育与职业培训协会兼职研究员、中国管理科学研究院特约研究员、《语言文字报》高级教研员、大众书画社二级书法鉴赏家。在《中国教育报》等报刋杂志发表论文466篇,出版个人专著26部,参编教材17部。曾担任过《湖南民办教育》编辑部副主任,《湖南成人教育》《湖南石化教育》《成才之路》《南国文学》兼职编辑。有《试论校史资源德育功能的发掘及运用》等80篇论文在全国和省市获奖,其中26篇论文获全国、省级一等奖。 作品赏析: 拿着工分走杏坛 文/周耀华 1972年12月26日,我参加高中毕业典礼后,冒雨离开平江五中校园,回到平江县三和公社合利大队,成为了回乡知识青年,接受“贫下中农再教育”。 1973年4月,三和公社盘塘小学一位公办老师请病假,我被公社文教办推荐,当上了试用期的公社民办教师,推荐我的理由是我读初中时,政治表现好,学习成绩是全公社第一名。4月1日(星期天),盘塘小学校长向慕湘老师来我家通知我4月2日正式上班。上班第一天,我就成为盘塘小学五年级班班主任并任教该班语文、数学课和四年级一班数学课。当时小学学制五年、初中二年、高中二年,盘塘小学五年级仅一个班,当时16岁的我,第一天要我当老师,第二天就当上了小学毕业班的班主任,每天要上6节课。 不管做什么行业都有各个行业的诀窍,当老师首先自己要掌握教学方法,也就是教法,用什么方法才能使学生听得懂,学得会,用得上。放晚学后,我就把语文数学书和备课笔记本拿出来看,吃完晚饭就点上煤油罩灯,在微弱的灯光下批改作业、继续做教学方面的准备工作。根据课程标准的要求和本门课程的特点,结合学生的具体情况,选择最合适的表达方式方法和顺序,以保证学生有效地学习。做到备内容、备标准、备教材、备学生、备教法、备学法。我每天要备6个课时的课,眼皮经常在打架,所以每天都觉得很累。第二天天还没有大亮我就醒了,自己觉得有心思了就不敢睡懒觉,生怕学生到教室早读了,自己还没有上班。 那时的大队(现在叫村)小学条件很艰苦,几块土砖托起一块木板算是学生共用的课桌,学生的凳子也是土砖代替,上面铺一块木板。我带的五年级班,大部分学生与我的年龄相差不大,但平江有尊师重教传统,所以学生和家长都很尊敬我。如果晚上有班级活动,家长们很配合,吃过晚饭,把学生送来。到放学时,几十个火几条火龙从学校分别向村头村尾游去,那是一道独特的风景,给我留下了深刻而美好的记忆。 到第二年,恰逢恢复小学升初中考试,我所教的班考分为全公社第一名。因此有大队干部评论说:“一个刚教书的人倒教出了好成绩。”也因此,我被调入平江县盘塘中学任教,但身份没变,仍是公办学校中拿工分的民办教师,只是转了正。 中学任教给我带来新的、更大的考验:一是跨科目任教,任教初中二年级67人的语文、数学,同时任教高中一年级72人的数学;二是批改作业的量大,如作文是一周一篇,每篇必批改,给备课带来时间压力;三是高中数学有的内容自己上高中没学过,要现学现教。那时,我每天最多睡5个小时觉,全心全意教好书。功夫不负辛苦人,1975年我们公社两所中学初中数学联考,我所教班级潘献辉同学高出另一所中学第一名40分,全班以总平均分第一的成绩获得公社文教办、家长、学生的高度评价。 记得1973年4月2日父亲送我去盘塘小学任教时对我说:爱学生是当好教师最基本的条件,当教师,一定要爱学生。然而对于我来说,这种爱倒不是别人强加给我的,而是我自己的一种本能,一种内心的驱使与自觉的行动。也许当时我的年龄与心理和学生没有什么距离,因此我在课堂里能够对学生严格要求、循循善诱,在课外就完全融入学生之中,是他们的亲密朋友。学习有困难我帮助,思想有问题我开导,生活有问题我关心,头痛发烧衣服冷暖我都放在心上。许多家长与教师都说我成为了学生的知心人,我知道全班学生的真实想法,我知道学生的行踪去向。有好多次,家长在星期天找不到孩子,都会跑来问我,只要根据我说的地点去找,肯定能找到。 对学生的付出与爱心,我们当教师的人根本不需要回报,然而学生还是回报了我,每年都有40多年前的学生来岳阳市区看我,每次遇到生活中的困难,学生会主动帮助我。 1975年暑假,我被聘为公社教师数学培训教师。每逢寒暑假,公社文教办会安排我讲课,平时应有的学校要求去听课评课。老师们学习都很认真,特别是-些老教师,当天课如果没弄明白,半夜也来我房间要求辅导,使我非常感动。其中有个周金桃老师,是我同屋场的爷爷辈,非常谦虚,经常找我辅导,有时在我房间做数学题到凌晨2-3点。 从1973年任民办教师起,除平江县每月发给我们中学民办教师12元补贴、小学民办教师6元补贴外,我们民办教师都是年底-次性计工分,我当普通老师是每年4700分,后来当副校长、校长是每年4750分,加上假期在生产队劳动每年挣2000分左右,一年下来为6000多分。我们生产队每10分一般在8分到1角左右,当校长比当老师一年大约多了5毛钱。 1977年12月3至4日,我荣幸地参加了恢复高考后的第-次高考并被光荣录取,至4月去学校报到前-天,一直坚守在民办教师岗位上。 大学毕业后,我担任过技校、中专、大学、党校教师38年,都能拿到一份不薄的月工资,是这拿工分的民办教师历程给我的教育人生做了良好的铺垫。 回顾民办教师这几年的岁月,我依然万分感念、眷怀有加。因为正是在这个时候,我开始了自我奋斗历程。同时,我和这些农家孩子——我的学生,建立起很深的感情,他们愿意听我讲课,他们陪伴我(当然,反过来我也陪伴了他们)度过了那些难忘的岁月。我的学生们如今大多也都步入了老年,我祝愿他们都能健康、快乐、幸福的生活。 至今,我依然思念当民办教师时,平江农村我的学生那一副副天真稚嫩的面孔!2020-07-06
-
江知国|可爱家乡文/江知国 快板敲响,激情飞扬。 盛世神州,腾飞巨龙。 大美平江,辈出英雄。 伍公市镇,京榜昭彰。 汩水江畔,湖源山傍。 湘楚文化,起源发祥。 文明乡镇,中国百强。 风景如画,可爱家乡。 青山绿水,哺育贤良。 抱俗怀朴,民风敦良。 屈原杜甫,过此留芳。 南国刊物,传播四方。 改革开放,引资招商。 开拓进取,谱写华彰。 新的时代,顺势翱翔。 伍市人民,扬帆起航。 工业园区,勃发兴隆。 各地大佬,云集登场。 高楼雄起,商铺繁荣。 平伍市场,名振湘东。 十里长坡,花果飘香。 三通完善,温馨农庄。 国道省道,全境汇通。 宜居宜工,宜游宜商。 民心凝集,人和政通。 法治建设,正气弘扬。 文化教育,医疗健康。 各项事业,兴旺火红。 精准扶贫,对口专帮。 共同富裕,初衷不忘。 干群协力,脱困成功。 宏基夯实,构建小康。 鼠岁阴霾,弥漫天空。 冠状病毒,作乱逞凶。 四处泛滥,噬血肺腔。 全球各地,悲惨哀伤。 伍市政府,紧跟中央。 精确布署,领导有方。 会议动员,擂响警钟。 上下联动,号令服从。 伍公市镇,枢纽交通。 平江西门,首当其冲。 守住关卡,责任千钧。 众志成城,铁壁铜墙。 一关二禁,全境严封。 三隔四查,检测预防。 五监六劝,宅家避殃。 七堵八早,消毒清场。 指挥调度,轮值守岗。 前哨阵地,党旗飘扬。 志愿战士,英勇顽强。 乡村医生,域内奔忙。 爱心人士,慷慨解囊。 后勤保障,需求所供。 介入为零。毒魔消亡。 感染为零,全镇辉煌。 奔梦路上,繁荣富强。2020-06-27