-
魏延庆诗词选登汤阴岳飞庙凭吊 [七律] 十万南熏半壁沉,旋聆武穆靖胡音。朱仙马踏千金甲,绝地风波一岸襟。 非是坐亭虚涕泪,值因去国放悲吟。子规日夜声啼血,犹抱孤臣不死心。 八一建军节寄怀 [七律] 一声枪响始南都,猎猎旌旗震独夫。劲旅征衣浑似铁,雄关掷剑岂当奴。 且随戍鼓听风去,敢铸长城举世无。··如许丹心家国计,栖身何惧射金乌。 【鹧鸪天·党庆99周年】 兴业南湖波纵澜,千山啼血万旗妍。劈开旧制挥镰斧,掀起新元共和年。 鞭白马,领红船。几回复兴梦重圆。而今回首初心在,犹喜扶摇北斗悬。 【临江仙·抗日胜利祭】 坐上何人谈伏虎,群雄遥问青庐。将军柏下见碑图。济河又沁水,离恨过西湖。 轻骑飞云三百里,勾栏堪寄花奴。余身犹自带头颅。举樽望桂月,颦鼓惊倭胡。 【水调歌·新中国70华诞寄怀】 共和今七秩,龙虎驾时蕃。雄师燕蓟,城阙千骑卷旌丹。一带汉风光景,一路盛唐气派,中国梦成澜。垂衣本毛选,补衮复兴篇。 北斗曜,嫦娥舞,领红船。金声大吕,寰宇翘首听君弹。挥手蓝盔仗晓,侧目红妆枪挽,豪气干云天。不老江山色,日月照轩辕。 【水调歌头·洹上放歌】 彰德文脉远,揽胜醉洹翁。殷墟商郡,拜相台畔紫薇浓。驻足古城寻迹,放眼太行写意,片石越文峰。振衣叠漳韵,暮鼓宿云钟。 仰妇好,朝武穆,策平戎。金戈铁马,肝胆碧血贯长虹。长记精忠遗训,应是赤心报国,逐浪对枭雄。一卷安阳好,千古振高风。 【江城子·殷墟怀古】 帝都千载世皆惊。邺城名。浊彰清。玄鸟契亳、麦秀黍禾盈。旬帝迁殷商始盛,将妇好,武丁兴。 断文华夏曲谁聆。易书经。鼎铜形。牧野淇滨、击鼓鹿台倾。甲骨诗源寻问处,人不见,数峰行。 【清平乐·端午忆屈原】 汨罗凝漏,角黍飘湘牖。谁问先生惊天吼,兰艾美人何瘦。 今朝盛世潮头,山河酹月如钩。是一觞遥寄,年年此处龙舟。 【朝中措·贾谊故居凭吊】 残荷碎锦染归霞,才子谪长沙。为问苍生何在,楚湘可话桑麻。 千泓碧血,三番寄送,几度飞花。怜取素心一片,漫耕两亩春茶。 【破阵子·闻钟南山抵汉】 鄂渚瘟神突起,梅花吹角江城。守望相扶同砺剑,内外同心阻疫情。白衣身逆行。 老骥仁心依旧,军民肝胆齐旌。笑看龟蛇雷火锁,漫道南山国士生。降魔功必成。 【浪淘沙令·钱塘听潮】 裂石动三吴,万阙倾壶。且将风雨作平湖。华盖殷勤身为客,我欲乘桴。 衔璧对君沽,仗剑何如。谁驱后浪震天呼。豪气干云闻战鼓,马踏倭胡。 【浪淘沙令·塞外点兵】 塞外碧桃红,血铸平戎。黄昏紫陌柳烟东。纵是男儿筋骨好,谁与君同? 拈剑履匆匆,莫负归鸿。昆仑铁色啸苍穹。休顾当年驱虎处,泪洒征蓬。 纪念五四运动一百周年 [古风] 魑魅乱中华,缺甌送豺狼。江河多破碎,先驱哭栋梁。书生拍案起,青年图存亡。火烧赵家楼,檄文伐列强。南陈与北李,主义萌俄邦。爱国进步始,科学民主昌。 蹈海纵星火,齐来救国殇。井岗革命志,延安宝塔量。抗日抵外侮,怒涛化儿郎。千骑驱战鼓,魂血浸沙场。神州无余恨,岂容鸱夷狂。建国七十载,吾辈赓续光。 百年复兴事,四海何煌煌。寰球同炎热,风物放眼量。舵手指航向,时代筑新章。一带加一路,战略落棋行。命运共同体,世界咸来商。舰船索马里,高铁入欧廊。 余梦呈一快,愿为百夫长。日夜守国土,华夏永无疆。 魏延庆(1971.10-)男,笔名瘦石,校园诗人,青年学者,副教授,河南省报告文学安阳分会副秘书长、安阳市诗词协会、诗赋学会理事,七子诗社会员,安阳文化大讲堂、红旗渠学院特约讲师,现就职于安阳师范学院,已出版专著《与智慧一起成长》、诗集《空谷见幽兰》《弄菊香满衣》、作品集《流年美如斯》《再顾已倾城》等,原创空间点击率130余万,作品获全国诗歌大赛一、二等奖,入选全国第一批“红色记忆芯片”数据库、大别山干部学院培训教材、《中国时代文艺名家代表作典籍》,曾先后应邀到图书馆、部队、学校、法院、医院、人大等企事业单位等作报告。2020-08-19
-
庆祝中国第三届医师节——抗疫医师心声急诊抗疫战线上规培学员的抗疫心声 昆明医科大学第二附属医院住院医师规范化培训学员春节抗疫战事 序言 师生心连心 守望相助守护健康 文/三多山人 新冠肺炎这场灾难,与每个人息息相关,特别是医生,在猝不及防的情况下,病人就到了我们面前与我们殊死搏杀。医生不是神,是血肉之躯,是易感者,是密切接触者,是最前沿阵地白衣战士!在这场阻击和攻坚病魔的战斗中,白衣战士守护全人类的健康,用生命和热血铸就的钢铁长城。 大疫当前,无论是疫情命令、使命召唤,还是健康所系、守护生命,都注定要我们赴汤蹈火,与病魔殊死较量,这就是天使的天职。 我们是住院医师规范化培训学员,大多数是本科毕业就进入规培学习,这是中国健康事业百年大计中的守护大军,是中国医学未来的新生力量。在新冠肺炎这场战役中,国家为了保护后备力量,我们未能驰援重灾武汉,实为憾事。但是,在全民一级响应,万众一心的抗疫战争里,我们在急诊规培基地轮转的学员和基全体带教老师和学员一道,曾正在经受严峻考验。 每一次响起我们医院驰援武汉的号角声——齐唱《中华人民共和国国歌》,“中华民族到了最危险的时候,每个人都被迫发出最后的吼声......”我们总是热泪盈眶,心中总是涌起一种力量,这是一种让我们坚强起来,这是一种让中华民族强大起来的力量!这种力量不是来自淡若清风的心境,不是视死如归的从容,是来自我们医生的职业责任感和共产党员的当担。 地可动,山可摇,中华不可撼!莫道义无反顾,只是无可退路。有一碗鸡汤说:“喷泉之所以美丽,是因为有压力;瀑布之所以壮观,是因为没有退路……”其实退路还是有的,除非我们不当医生。我们之所以成为医生,是因为我们热爱生命健康,热爱医学事业,救治病人就如同鲸向海,飞鸟投林,不可避免,无怨无悔,何来退步!这是对医者仁心的诠释! 当下,我们昆明医科大学第二附属医院的全体住院医师规范化培训学员,正在和全国医疗卫生工作老师们一道,不辱使命,敢于担当,战斗在医院前沿阵地——急诊基地。 从春节前至今,闻义而徙,坚守岗位,以一侍万,敬畏生命,敬畏职责,敬畏规章体现了良好的学风和工作作风,这场战斗,我们的青春得到最好淬炼,我们的医生的血肉与灵魂将为守护中华民族健康铸就大医精诚般的钢铁长城! 大疫当前,让我们早日让世界安静下来,去倾听宁静的心跳—— 住培学员的抗疫心声 昆明医科大学第二附属医院国家住院医师规范化培训基地 2017级学员班长 崔婷婷 2018级学员班长 丁丽琴 今天是我医生生涯里的第一个春节急诊班 “今年春节,大疫当前,令我们终身难忘,因为是我们第一次不在家里过的春节,也是我们当医生后首个在医院急诊门诊和急诊抢救室岗位上度过的春节”。这是我们规培学员共同说过最多,也我们规培医生最值得纪念的共同经历。 大疫当前,全国抗疫阻击战、攻坚战焦灼之时,我们医院住院规培学员团队和老师们一道,从春节至今始终在坚守在医院急诊门诊、急诊抢救室、儿科急诊、重症监护病房这个前沿阵地上,用我们的青春和热血践行和谱写了疫情就是命令,责任重于泰山,生命所系,性命相托的医学誓言新篇章,让我们的规培的医生医学与生命健康理念在这场经历中得到升华。 这是我们在工作中的亲身经历,我们通过互相了解身经历迹,现场采访记录、访谈、倾听并在医院医学教学管理处老师的指导下,收集整理,希望让同仁们在来不及等到这个世界安静下来之时,能聆听到的规培学员的们心声...... 相信未来,毕竟会有春暖花开时 图文/昆明医科大学第二附属医院2018级急诊内科专业规培学员孔璐 我是2018级急诊内科专业规培学员孔璐,目前在昆明医科大学的附属医院第二附属医院规培。 我总算盼到过年了,可是,这个春节,我将怎样过,我要在急诊抢救室上班。这可是我的医生生涯里的第一个春节急诊班啊! 大年三十那天早上,灰蒙蒙的天笼罩着春城,太阳迟迟没有从东边的金马山头出来,空气在新型冠状病毒感染的肺炎疫情中颤抖着,我像往常一样来上班。 “道无车舟,万人空巷,”路上异常的安静。医院门前的银杏树光秃秃的在寒风中摇曳着,我禁不住一阵寒颤,感觉像患了病一样,我试图以快速行走暖身,但始终难以驱散弥漫全身的阴冷。这个鬼天气,何时才是等到春暖花开时? 按照迷信的说法,今天是闯年关,对于我来说,就是在闯“鬼门关”——在急诊抢救室上班。 滇缅大道2号门,原先是急诊医学部的入口,这条路现在已被限定为进出医院的唯一通道。与往常不同的是,进入医院的汽车排成长龙,路两边有4个防护完整的医生拿着电子体温测量仪为每一个进入医院的人测体温。我也测了体温正常,才准入急诊抢救室上班。 尽管是过年,急诊抢救室的病人并不比往常少,该来的危重病人,是注定要来的。 如果是平时,我可以坦然地来上班,可是今天要面临新型冠状病毒感染的肺炎这一疫情,无限的阴霾搅得我有些惶恐不安。我早已经不打算过这个年了,唯恐以怎样临床技能和心态,才能上好这个班?还有我在宣威的父母怎么样了? 进入抢救室,我下意识地深呼吸着并暗示自己:“这是今年的最后一个班,在特别时期,无论遇到什么样的情况,都要用平常心和自信心上好这个班。”经验告诉我,自信心和平常心是我唯一可以依赖我的法宝。可是,一想到要面对新型冠状病毒肺炎疫情时,难以扼制畏惧像山一样的压着我,我急促的呼吸让口罩扑打着我的嘴巴。 孔璐为急救病人做体检 王伟老师察觉到我的隐情,他并没有安慰我,而是用一种及其平静而郑重的口气对我们说:“生命诚可贵,责任价更高,健康所系,性命相托,救死扶伤,这是是我们的职责。”这句话,如果是在平常话就是鸡汤而已,但是现在听起来,豪无空洞寒酸,反倒像向喝了一碗鸡汤,感觉热乎乎的,心顿时平静了下来。 王伟老师示范和检查了我的防护时,我透过他沾有雾水的眼镜能看到他坚定的眼神,这个坚定的眼神告诉我,没有什么大不了的!投入战斗吧!王伟老师带我们投入了紧张的抢救病人工作。接收危重病人、心肺复苏、电复律、气管插管,机械呼吸、升血压等抢救等措施,到最后无非是两种结局——抢救成功或者抢救失败。抢救回来的病人,待病情平稳就转到重症监护室或者病房,没有抢救过来的病人就会裹着蓝色的尸袋推走。 “准备抢救!””是!””准备完毕!”开始抢救......急诊抢救室医生紧急的口头医嘱声和应答生声、呼吸机、心电监护仪、电复律声以及最后的欢呼声或者叹息声,感谢声或者埋怨声,对于我们急诊医生来可以说都是常态,之所以说是常态,是因为这些声音长期刺激着我们的神经,在心里持续地进行着中和反应并产生了一种叫平常心的东西。平常心这种东西淡化了我们急诊医生的成就感和失败感,还有很多抢救不成功的遗憾。 我记得陈安宝主任在临床理论公共课时讲过,病人都是无辜的,我们和病人一样,最深恶痛疾的就是疾病,我们对病人的病痛身同感受,但疾病对医生的拷问是永恒的,我们只有成就病人健康,才能成就自己,以寻求得某种程度上的超然...... 一位老年男性病人,因发热,肺部感染、呼吸衰竭推进抢救室。所有的生命体征都指向零,“准备抢救!”“是!”我习惯了执行判别并执行心外按压术,王伟老师说:“我来!”我知道王伟老师不是怕我不规范,而是在以掩体的姿态保护我们。几个回合的心外按压抢救,病人回来了。王老师的额头和眼镜上都是汗水。人们说收获不一定与你所流的汗水成正比,但愿我们急诊医生每一次流出的汗水都能换回一次生命。 王老师再次示范和检查我们的防护,并且强调要保护好自己。是啊,我们是医生不是神,是血肉之躯,是父母的孩子,也是为人父母的。我们广大医生正面临着传染性和致病性极强的新型冠状病毒的感染病人或可疑病人的危险,要对病人实施抢救,无疑就是最密切接触者,是最高风险的易感者,即便是在严密的防护之下,也不能做到百分之百的安全,随时都有职业暴露的危险!这些站在我们前面的前辈就是风范,就是我们的榜样。有战斗总会有牺牲,真正的勇士,他们敢于正视病魔的肆虐,敢于直面炼狱般的疫情!如果否申请专利,应该把“无硝烟的战争”和“白衣战士”这个形容词作为来这场抗“疫”战争的专利。 老师们像父母一样把我们挡在他们的身后,不是课堂胜似真实的课堂!这时的我像刚喝了藿香正气水一样,身上所有的寒气都被一股正气驱散殆尽。 病人实在太多,多到根本不可能看完的程度!紧张繁忙中不知不觉又到了到了交接班的时间。战斗仍在正在进行,永无休止。 卸衣洗手消毒准备回家时,一缕残阳从玻窗照进室内,晚风肆意撕咬着窗外的银杏,窗缝发出呜......呜.....的声音,像女人的哭泣声。这时的我又感觉有点冷,王伟老师脱下手套,我的额头摸了一下我关切地说:“没有发热,回家吃点东西就好了。”我疲惫不堪地走出医院,路边测体温医生还在不停地跑动着为进入医院的人测量体温,风吹得身上的白大褂”扑...扑...”直响,但他们仍能保持直立的姿势,就像银杏树毫不扭曲。 “回家!”刚才王老师提醒我,200公里以外爸爸妈妈还在老家等我过年呢。 我得回到宿舍,烧水烫方便面,吃完了就睡,这是我的常规动作。但是今天的我,要给爸妈打个电话,爸妈不轻易打电话影响我。我告诉爸妈平安,并告明天初一可以如期回家。突然,想起医院医学教育处冯永谦老师今天到抢救室慰问时问我们:“如果我们自己不幸感染了新型冠状病毒该怎么办?”当时我们无法回答。我想了一下,用微信回答冯老师:“如果我成为新型冠状病毒感染的病人,就要做到像我们叮嘱病人的那样,以一个病人的身份及时到指定医机构进行隔离诊治,避免传染给身边人 ......一是标准防护、二是随时做好最坏的打算、三是和死神展开殊死较量,这就是我们最后的选择。” 我的爸爸妈妈历来比我乐观,这让我很放心,我蒙头大睡,一觉睡到大年初一早上。我乘火车回宣威老家过年,所谓回家过年,实际上是回家聚一聚而已,因为只有初二这一整天的时间,初三就要返昆,初四要上24小时班。乘客比平时少,都是戴着口罩玩手机的,喇叭里反复播放着防控疫情的通知。 火车站始终只会把风景扔身后,车窗外并有过年的景象。 爸妈来车站接我,这是个例外,是因为过年他们有时间,还有就是担心我,这让我感到很温暖。 这次回来,我拥抱了爸爸妈妈,爸爸妈妈也拥抱了我。总算到家了,从昨天下班到现在,时间流失20小时了。每次到家,我都感觉到家庭的温暖,而今年回家过年,感觉特别的温暖,可惜团聚的时间太短,一分一秒都显得很珍贵。 为了我,爸妈做了一大桌菜,仿佛这样可以把春节浓缩在一两天内过完。饭菜太好吃了,但疏忽了我的纳量。我也顾不上说话,只顾吃。 我的爸爸妈妈也有自己工作岗位,和我不同的是,他们可以放过年假,我还真羡慕他们。他们没多问我上班的事,其实心里最当心的是我有被新冠肺炎传染的危险,尤其是在急诊抢救室,但又抑制住这种忧虑不说,生怕增添我的心理负担。 相聚总是短暂,一天半时间的到了,但我比起那些被封城隔离和驰援的同事的来说,已经算是得天独厚了,我当感谢上天的眷顾。 初三下午,我将启程赴医院上班,天气突然阴冷起来,宣威城下起了干凌,打在脸上让我刺痛难忍,这让我更加留恋家的温暖。 念念不舍终将舍,依依惜别总有别。父母很少送我到火车站,今天又是个例外。父亲用左手帮我提着一大包吃的东西,左手扶着我妈,我牵着她的右手,意恐迟迟归,就这样一直抱团走到火车站。 街市萧索,只有新门联和红灯笼表示在过春节。 儿行千里母担忧,好在我的父母并没用有挽留我,不然我会赖着不走了。妈妈平静地对我说:“小璐,你也是党员,又是当医生的,在这样关键的时刻就应该去上班,坚守岗位,这是很正常的事。”本来想父亲和母亲会安慰我,想不到用这一句朴实的语言, 没有鼓励,没有口号,更没有绑架我,竟然道出了我的责任、使命和当担。我简直怀疑我的父母是不是被当地政府洗脑了?就这样就使我们没有眼泪,没有悲伤地上了征程,诚然让我震撼! 急诊抢救室 火车离站了,带着节日的冷清,家庭的温暖,父母的牵挂,还有我明天上班准备离站了。转身之难,就像一被梁堵墙禁锢住了,不得自主。 从车窗里看,我的见父亲和母亲肩并肩地站着朝我挥手,才晃动两下,就停留在风中,但是父亲的右手终紧扶着母亲的肩膀,一直都没有放下来。我尽可能地保持着微笑和欢快的姿势朝他们挥手,直到火车走远。恍然间,我看见北风凌乱了我的爸爸妈妈花白的头发,我的眼睛被辣的一片模糊,我哭了。 翻看微信有文:“疫情之下,所有父母的爱都会指向团聚与无恙,但是有一种爱,无问生死,逆家而行,长向别离。转身,让我变得坚强,让我的生命变得强大起来...... ”, 我想坚信,我选择相信未来,毕竟会有春暖花开时。 我已经不是学生了,我是医生啊 图文/昆明医科大学第二附属医院2019级皮肤专业鲍艳怡 春节前我回保山昌宁过年,我2月2日要回急诊外科报到,本来买了车票,但从昌宁到保山这段2小时路程实行了交通管制,于是只有包车到保山后再改乘飞机赴昆。临行时我妈说:“现在外面这么危险,要不你就不要去了。”我说:“我已经不是学生了,我是医生啊,所以必须要去上班的。”看着母亲忧虑的眼神,我感觉她还有很多的叮嘱,但又说不出来,只会反复说:“戴好口罩帽子,保护好自己。”家里有5包口罩,拿了3包给我,后来怕我卖不到,又悄悄塞了1包给我,还有抗病毒颗粒和莲花清温颗粒,此情此景,意恐迟迟归..... 急诊外科上班的病人虽然没有急诊内科多,但是两个诊室在一起,门外面病人相混排队,我尽量高效处理病人,以减少他们的滞留时间,避免传染。我发现外面有很多其他科室的医生们主动来在分诊和疏导病人,看到病人没有口罩,我就自己从家里带来仅剩的口罩分给病人。 有的外伤病人很疼痛,根本顾不上戴口罩,面对这样的病人,我只有用最平常的心态来对待不平常的事,用最温和的语言来和病人沟通和交流。这方面带教老师们为我们作了最好的典范。张力老师一直在咳嗽,我关心地问:“老师,休闲几天吧。”,老师说:“是啊,急诊科医生哪个没有干咳的毛病,要是能得休闲几天,这个毛病就好了。” 下夜班的那天上午,我又去送我院援鄂抗“疫”医疗队,其中有我们急诊医学部的张笑老师。《中华人民共和国国歌》响起号角,父母妻儿依依惜别。我想老师们也和我们每个家庭一样,也有父儿女,但他们还是去了,他们不愧是我们的榜样,如果医院需要我去,我当义不容辞!因为我们是医生,这是为医生的责任。只因我们是后备人才,留在医院学习。我想,战场上,总是前赴后继,我只愿这场战役尽快胜利,让老师们平安归来。 反正我是医生,该上班就上班 图文/昆明医科大学第二附属医院2019级内科专业陈雪峰 我轮到急诊抢救室正常上班,整个春节,我一直都在急诊内科抢救室抢救病人!从三十晚上到今天,快一个月了。我跟韩瑞老师,初一、初二、初三、初四、初五、都是夜班。越是过年,急救抢救病人越是居高不下。我家在贵州,父母回去了,我一人在昆明上班。 老师关心地我问感受,我的回答是:“反正医生,该上班就上班。”是啊,急诊科医生的三百六十五天,不,是一生!都没有节日,只有“正常上班”、“该上班就上班”......幸好发热疑似新冠肺炎病人已经分诊急诊内科门诊和到发热门诊,但是不能保证百分之百的已分诊,韩瑞老师示范教标准防护,可是我们知道,标准防护并不能杜绝传染病传染,特别是在抢救病人的时候,所有的插管、穿刺都让医生不可避免的职业暴露的危险。急诊内科抢救室里30多张病床上的各种危重病人,驰援战地的情况怎样?我不禁为那些因职业暴露而牺牲的前辈们升起缅怀和崇敬之情。我为我们全体老师、为我的导师董昭兴和全体医护人员祈祷,愿我们免受新冠肺炎罹患,平安归来。这段时间,我知道的不仅仅医生的苦,不仅仅是医学知识,还让我知道了为什么说“有战斗就会有流血和牺牲”,这是我们白衣天使的天职。 没有哪个人喜欢在医院过年,因为这个时候病人更需要我们 图文昆明医科大学第二附属医院2019级整形外科专业徐坚君 春节以来,我在急诊外科轮转,由于一级响应,本科实习生、研究生,还有部分规培学员回家后因交通管制和在当地隔离观察不能返程上岗,导致我和老师高负荷密集上班,从1月28日至2月17日我就整整上了11个24小时班,连我自己都不相信! 为了学习更多知识,我不但参加本组的手术,还要参加其他组的手术。有一天胰腺——十二指肠癌的的手术,从准备到结束12小时,我感觉很累,但觉得朱洪主任和老师们显得很平常的事。因为我知道,没有哪个人喜欢在医院过年,因为这个时候病人更需要我们,在病人最需要是我们的时候,我们将接受最严峻的考验。所以要坚守岗位,即便是在劳累的时候,收病人、办出院、手术、换药我的上班四部曲。给我最大的成就感是老师的称赞、病人的满意、同学的鼓励。 白衣是战士 图文/昆明医科大学第二附属医院2018级内科专业宋侹均 我在急诊内科抢救室轮转,这个春节,我本来就不打算过了。春节的急救病人本来就不比平时少,加上天气骤冷引起感冒病人骤增,初三、初四、初五感冒发热病人日诊量达500例,这些病人都是从预检来急诊内科的,不能直接到发热门诊就诊,必须是通过我们急诊内科询查有无接触传染史,并诊断不符合疑似新冠肺炎诊断后才能转诊到发热门诊,这是一个庞大的工程! 连续上两个24小时班的我,我不得不投入在这个庞大的分诊和诊疗病人工作中。医院口罩告绝,4天只有一个N95口罩,我们只能用酒精喷洒后重复使用,我对酒精过敏,头晕眼花的,差点晕倒在地。 白衣战士这四个字的概念,在以前对我来说只是诊疗抢救病人,通过新冠肺炎这场突发公共卫生事件后,我真正知道了“白衣是战士”的内涵。 同呼吸,共命运,生命共同体在此时是如此真切 图文/昆明医科大学第二附属医院2019级儿科专业郑云菁 我是儿科专业规培学员郑云菁,今年是我规培的最后一年,这一年都要在儿科轮转。 今年春节前,新冠肺炎疫情发生,突如其来的疫情,不仅是打乱了我们的春节作息。这一场祸及全球的灾难,与每个人的生命健康息息相关,会对我们中国人民的生命财产造成不可估量的损失。但我们始终相信,武汉自古以来都是一个英雄的城市,这一次必然也是;中国人民自古以来都是一个团结的群体,这一次必然也是;邪不胜正自古以来都是不变的真理,这一次必然也是。天佑中华,这一场战疫,我们终将获胜。 “生命重于泰山,疫情就是命令,防治就是责任”,在我们来看,不是一句口号,作为我们医生来说就是敬畏生命,敬畏职责,敬畏规章。 与医院儿科全体医护工作者一道坚守岗位,守护相助,守护健康是我的职责。我在儿科老师的带领下完成全部住院患儿查房,抢救患儿、开医嘱、等工作外,还要负责全天24小时的急诊门诊患儿的诊治。儿科医生本来就紧缺,冬春交换季节,是小儿流感多发季节,加上天气的突然变冷,特别是对新冠肺炎疫情的恐惧,导致大量的病儿涌进医院...... 李艳红老师满怀深情的说:“儿科医生都知道,儿童是最易感的人群,对所有传染病都易感,并且是最无辜的。“我们医生也是14亿中国人中平凡而普通的一员,是血肉之躯,也是易感者,并且是最危险的易感者!我们还是父母孩子,有丈夫或妻子,还是为人父母的人,我们有的医生正在援鄂抗“疫”,站在抗疫的第一线,我们医院岗位上,与老师一道守住抗疫的后方,守护云南人民的健康防线。也许有人认为危险只是在武汉,其实只要是医院,都是病人聚集之地,况且我院已经发现几例病人。有人问我们害怕吗?说不害怕是假的,恐惧是人的本能。但我们不会因此而后退,将把万千人民暴露于危险的风口浪尖,我们不允许这样的情况出现。我们知道前面或许是洪水猛兽,但我们退无可退。在这样特殊的情况下,我们规培生使命和当担,就是和医院和科室站在同一战线防控疫情,是我们义不容辞的责任,只有进路,没有退路,只有共同打赢这场疫情攻坚战。才是我们的唯一出路。 每一个有上呼吸道症状患儿,我们都要仔细的询问接触传染史、家庭聚集发病情况,排查和分诊......我们绷紧尽早发现病人,尽早隔离,尽早治疗这根弦,做到万无一失。发现家长有发热感冒的,我们还要劝导和引导到发热门诊就诊,如果他们没有口罩,就把自己仅有的一个舍不得换的分给他们。每一个家长的爱都被自己的孩子吸引,这是为人父母的本性,我作为一个儿科医生,在父母的眼里,我仍然是他们的孩子,在上班前后的第一时间我就会接到的父母的电话,为的是报一声平安以求安慰。 磨难,也许是我们最好的老师。这次灾难让我如此真切的体会到什么是生命共同体的同呼吸,共命运。体会到“健康所系,性命相托”,希格拉底誓言,落实在医生身上的责任和当担。让我们规培学员奋战的日日夜夜,见证医患间相濡以沫的。我们相信,我们的努力,一定会感天动地,赢得平安幸福的生活。2020-08-18
-
第二届中国当代实力派优秀作家 房国东房国东,1949年黑龙江生人。汉族,中共党员。大专学历。房国东从当农民时始爱好文学创作。多年笔耕不辍,先后在黑龙江出版社、《黑龙江日报》、《黑龙江艺术》、《黑龙江金融》、《中国金融》、《金融时报》等期刊多次发表作品。1982年11月任龙江县文化馆主抓业务的副馆长,期间着力主抓了民间艺术《三集成》工作,成效显著,于1986年加入中国民间文艺家协会黑龙江分会。2000年参与了齐齐哈尔市文联主编的由民族出版社出版的大型达斡尔民族史诗《少郎与岱夫》的编写。1999年到2000年曾任齐齐哈尔市民间文艺家协会副主席。2009年退休后,完成了20多万字的《心田留与子孙耕》这部力作,2015年由社会科学文献出版社出版在全国发行,并于2016年11月再版。国内多家媒体对作者和作品创作情况进行了报道。现为中国教育学会会员、中国人生科学学会会员、中国民间文艺家协会黑龙江分会会员;黑龙江作家协会会员,齐齐哈尔市作家协会理事,齐齐哈尔市书法家协会会员。 作品赏析 春风为大地释怀 离开生我养我的那个村庄40多年了,那里不仅有我熟悉的田园草木,更因为那里有浓浓的亲情——有我敬爱的舅舅舅妈。 上世纪50年代,舅舅当过一段村里小学的老师。因为姥爷信奉“百事两行,庄稼为强”的古训,力主让舅舅辞去当老师的工作,又当了农民,结果舅舅一辈子没有再离开那个村屯。由于舅舅有文化,常常思考得多一些,办事情有条理,很受乡亲们拥戴,当过多年的生产队车队长。 去年夏天,舅舅在睡梦中离开了我们,享年78岁。 今年春节,我必须回乡,我要看看舅妈。 腊月二十六,我坐上了回乡的客车。 一路上,我默默想着心事——因为舅舅在病危期间问我的问题和他在一年前的去世,让我的心情格外沉重——我心目中的家乡美好不在了!我更因为舅舅是带着一肚子的疑惑和牵挂走的,而深感痛楚。 前年春节我回家乡看望舅舅,其时舅舅已经出现心衰。 看到我回来了,舅舅分外高兴。陆续有一些左邻右舍的乡亲也过到舅舅屋里,有坐有站地跟我们聊着一些家常,舅舅狭小的土屋里顿时热闹起来。 舅舅本来躺在炕头上,突然坐起身,喘息着,神情庄严,眼睛亮亮地盯着我:“大外甥,舅一直有个事想问问你——舅心里解不开这个疙瘩,就是死那天也闭不上眼睛——你是走南闯北念过书的人,你该知道,如今······”,他突然剧烈咳嗽起来,摸索着用瘦骨嶙峋的手去取身后的痰盒,我见状赶忙去替他拿,他摇头示意坚决制止我的帮忙。他吐了一口痰,喘息着,一脸疑惑地看着我:“你说,如今这是怎么了?过去一到夏季日头落的时候,满水坑的蛤蟆呱呱叫,吵得人没法睡觉。这几年,一声也听不到!过去蚂蚱、蝴蝶蜻蜓满天飞,现在看不到了!过去一到春天,我家房檐就有好几窝燕子,现在燕子也不来了!因为过去的草甸子都种大苞米了,兔子,大眼贼,野狼什么没有地方呆,也许都跑别的地方去了,我理解。可这两年耗子也很少看见了!······,你说,这是不是和地里连年使用化肥农药有关啊?” 其实,舅舅的问题,他自己已经回答了! 还没等我回答,旁边靠火墙站着的乡亲张四叔就抢着说话:“你这不是糊涂嘛!那还用问?一年喷好几茬农药,草绝了,虫子没了,哪还有蚂蚱蝴蝶?没了蝴蝶,燕子吃什么?蛤蟆吃什么?——闹吧!最后就剩人了?” 靠窗户站着的二蛋子,突然跨过来,大着嗓门:“比这严重的你还不知道!崔永元不是在打官司嘛,他说如果让转基因粮食泛滥,以后连人都得绝种!” 刘二爷接话:“转基因怎么地?在东北,过去,生产队时期玉米亩产四、五百斤,就‘跨长江’了。如今,亩产一千五、六百斤,很平常。是不是用的转基因种子呢?咱不知道;这化肥的功效你不能否认!这十三亿中国人若没饭吃,还不是一样得饿死······” 一时间,大家议论纷纷。 我在网上看到一则消息,说某西方阴谋家正在利用转基因种子搞“屠龙计划”,就是让中国人使用转基因食品,以后中国人不再有生育能力。消息真假,我不知道,心里却也一直郁闷得很。我在农村当过生产队社员,知道马和驴交配出的骡子,就没有生育能力······ 我该怎么回答舅舅啊! 舅舅突然坐直腰板,指着大伙:“我是要死的人了,多余操这份心!可我还有孙男弟女,我牵挂他们呀!我就不明白,国家就不知道这种情况吗?为什么不管管?” 顿时,屋里沉静下来。静了一下,突然有人说:“国家领导忙大事还忙不过来,能来管你蚂蚱蛤蟆的事?”有人立即反驳:“这断子绝孙的事还不是大事?你看看咱那地,过去黑黝黝,宣腾腾的,如今变得灰蒙蒙、硬邦邦,再这么下去,就种化肥吃化肥吧!” 二蛋幸灾乐祸地说:“咱就计划了一个丫头片子,没有接户口本的了,咱是不想那么远了!两眼一闭,爱咋咋地!” 屋里立刻是一片笑声和谴责声。 我能说什么呢,过去也许风尘仆仆回乡,注意力都沉浸在浓浓亲情中,还很少关注舅舅说的情况。的确,家乡变了!人口多了!砖瓦房多了!农用机械几乎家家有,有些人家还养了小轿车。农民的生活的确好了!可是,多年前坝外一望无边的草甸子没了,当年我在齐胸深的小叶蔁里走路,要用手分开草障才能迈开步,如今一根小叶蔁也没有啦!原来一到秋季,漫甸子是水,乡亲们满甸子抓鱼,那个乐呀!如今,雅鲁河水快干涸了!鱼也几乎绝迹了!以前,满屯子鸡鸭猪狗,牛羊成群,生产队积攒的农家肥,粪堆像一座小山包。记得大约50年前,我在生产队当社员时,大队分派给小队两袋“美国二胺”(化肥),那是我们第一次认识化肥,当时生产小队队长很排斥化肥,把那两袋化肥藏在仓库一个角落,不想用。后来大队领导组织人挨个生产队检查,逼着使用化肥。如今没了生产队,更没了农家肥。家家一到春播前,都要抢着准备很多化肥······ 舅舅叹了一口气:“大伙说的哪是小事啊?就这样下去,我真是死了也心不甘啊!” ······ “嘀!嘀嘀!”公共汽车进村的汽笛声,让我从沉思中回过神来——到那个我熟悉又陌生的老家了。 舅舅家表弟弟妹们热情接待了我。舅妈坐在农家炕头上,眼睛红红地拉着我的手不放,可我一句也不敢提舅舅的话茬,怕再引起舅妈伤心。我们就彼此心照不宣地互相看着,心里有一种说不出的痛楚。 我想找个话题,缓解一下气氛。我指着北墙往年这时候都要堆满化肥的地方,问表弟:“明春的化肥还没买呢?” 表弟笑着说:“今年不比往年,往年是下手晚了,怕抢不到化肥,今年是该卖化肥的着急了,过了年买也来得及。” 我有点惊愕:“化肥过剩?” 表弟说:“你该知道,十九大以后,国家提出强化绿色引领,持续推进化肥、农药减量增效,推进污染耕地修复治理,促进生产生态系统循环链接······” “哦!?”我惊愕了,继而心头一阵狂喜——国家出手了? 我亟不可待抢过话头:“你说什么?国家限制使用化肥农药啦?” 表弟为我的大惊小怪感到好笑,笑了笑:“黑龙江行动的快,实现农业‘三减’(减化肥、减农药、减除草剂)的部署早都下来了——你是住在城里,不了解农村新形势。” 接着,乡亲们你一言我一语,说起国家严厉打击非法生产转基因玉米种子的行动,特别是提起关于十九大要实施美丽乡村战略,乡亲们兴奋得两眼放光! 一下子,满屋子仿佛春风荡漾,我原本沉重的心结,瞬间释怀! 我长出了一口气,对着表弟:“走!跟我到小卖部去,我要买点祭品,到舅舅的坟茔去烧点纸!” 表弟说:“我们昨天刚去上过坟,你来看看我妈就行了。” 我说:“弟弟,我一定得去!我有话跟舅舅说——你开四轮子,咱们现在就去!” 舅妈勉强笑着从旁边插话:“你去看看你舅舅也行,他活着的时候,最惦记你——只是没有下午上坟的,要去,你明天上午去。” 我们都连声附和。 那一晚上,躺在热乎乎的土炕上,我头脑里海阔天空,浮想联翩,翻来覆去睡不着——我想:舅舅啊!哪怕您老再多活一年,也会释怀,您担心的问题,国家十九大后,开始作为国策,进行治理了!我又由此想到那次舅舅听到又抓住一个贪官时的兴奋!他竖起大拇指,一个劲夸奖习主席救了国家!由此,我想到习主席提出的本世纪实现民族复兴、实现两个百年梦的三步走战略;想到国防的强大;想到新科技的发展;想到习主席弘扬优秀传统文化的伟大号召;想到······ 当我醒来时,太阳已经跳出地平线。 我笑着跟大家说:“做了半宿好梦!春暖花开,满世界生机盎然!” 舅妈说:“你舅舅活着时,总爱做这样的梦!”我勉强会心地笑了笑。 弟弟开着四轮子,拉着祭品,我们坐在车上,迎着早春的阳光,向田野深处的一片树林走去——舅舅就长眠在那里。残雪斑斑,虽然还是早春,但广袤的原野在阳光的照射下,有一层薄雾在地表升腾,折射出一片片五彩的光环······ 我急于告慰舅舅:春天来了!您九泉之下可以释怀了!2020-08-05
-
甘肃 唐志祥|秀丽南山中国传颂的千古名句“福如东海,寿比南山”山,就是指中国海南省三亚市最南端的南山。南山之所以闻名于世,它以普通而独特的草、树、花、海、山和观音圣像映衬出的秀美图景所致。 草 南山的草绿而不黑,柔而不倒,软而不硬。是天然制造的绿色地毯。所有的自然形成的草坪均是水墨画的杰作,蕴逸简洁,芳草如茵,叶脉细密,松软纤嫩,密度适宜。草坪的表面像玻璃一样光滑,青葱碧绿,清晰秀丽。尤其遇到浙沥小雨,吸吮上充足水雨后,那饱满青色中露出梳妆打扮后的姿势和绿色晶莹的情怀,奢侈地把绿望献给大自然,献给人们青睐的目光。 树 南山的树种类多,枝繁叶茂,苍翠欲滴。把重重叠叠的南山覆盖的严严实实。椰树是南山的母树,粗壮而高大,秀色而多姿。它在山与海的波光浩淼中,葱笼安然,热情地调侃着绿色的光影,娴熟地眷恋缠绵着人群的目光,自信地展现它沁人心脾,冰心玉洁的情怀。如果站在南山的最高处眺望,就会发现密密麻麻,挨挨挤挤的椰树格外飘逸、洒脱、挺拔、美丽,在光差的衬映下,凸显得崴蕤雄伟,就像列阵的士兵,威严的守护着这里的领地,呵护着周边的一草一木。 花 南山花类有二三十种,但最有名气而又引人注目的是木棉花和凤凰花。木棉花又称英雄花,一到仲春竞相开放,鲜红如火。吸引无数飞鸟和松鼠赶赴春天的花蜜大餐,尽情享受蜜月的甜蜜。木棉花树身清瘦,枝叶单薄,花朵胖大。在暖阳的抚慰下,轻轻脱去外形的护甲,细嫩的肌肤上,点缀涂抹着白、紫、红的鲜色,露出素洁淡雅、玉骨冰肌的笑靥,更显得美而不娇,秀而不媚,倩而不俗的美质。真有占尽天下艳,压尽人间花的气势。 耀眼的凤凰花。她的颜色红的刺眼。恨不得把所有的红色吐露给人间,把天地染红。但她华丽灿烂的笑容,诗人戴了一顶“叶如飞凰之羽,花若丹凤之冠”的高帽子后,招惹了天南海北的游客前来欣赏她。从此,当地市民精心种植呵护,希望和凤凰花一样,把日子过得红红火火。 山 南山别号为鳌山,平均海拔五百米,东西南环海,北面着陆。它得天独厚的地理位置,成为国家五A级旅游胜地。 山不在高有仙则名,水不在深有龙则灵。唐代诗人刘禹锡的这首诗道出了南山秀美的灵魂。它在千姿百态的绮丽秀颖中,阳光下泛起的万点金黄,散发出五彩的光斑,绣在沟沟壑壑。那蓝天白云的胸怀,把南山高高举放空中的阁楼,簇拥着清新的空气,不时的调节着适应的温度。山区的小桥流水,景点景区,花树花卉激活了复活的微风,仿佛在同一个绿茵的佳景里,徜徉在勾魂意醉的绰越里。 南山虽然没有珠峰高昂,泰山的雄伟,黄山的雄奇,但它用鬼斧神工的天然艺术,用天然素笔雕刻了奇峰悬壁,碧翠挺拔,铅华纯粹,炫彩凝实的突兀形象。那些山谷自然形成的观音佛,凤凰岛,槟榔谷,太阳雨等衬托,惊艳一世,给东方夏威夷的宝岛增添了浓墨重彩的一笔。 海 南山背靠南海,被怀抱在碧蓝海水中央。四季植被茂盛,气候宜人,是一块梵天净土的分水宝地。远眺山脚下浩瀚的大海,心情格外舒畅。尽收眼底的海水,仿佛作着一冲浪的动作,优美姿势的摆弄延续着无限期的周期率。一条条白雪滚子,释放着老旧的激情,缠绵着勃发雄性的恋情,沦陷了无数人的眼眸。一旦夕阳下沉时,炙烤的阳光失去了杀伤力。这时波光粼粼的海面上,帆船点点,人头攒动,鱼类畅游,海鸥飞翔,整个海平面上浮着一种美丽动人的景象。这时我深深感到,因为南海与南山的倩影是一个伟大永恒的存在。 像 南山是一个吉祥福地,之所以有这样一美称,是因为南山相邻的海中座落着一座金玉观音圣像,也叫南海观音圣像。这座圣像高一百零八米,号称是中国最灵验的八大观音圣像。见者得福,诚者长寿,福慧双修,功德无量。由此,全国乃至世界各地的游人都来到圣像面前烧香拜佛,渴望有一个平安健康,官运亨通,财气旺盛的好运。可以说海山观音圣像是当之无愧的镇岛之宝。 作者简介:唐志祥,笔名:与共和国同成长。西散南国作家学会理事、中国散文家理事,中国西部散文学会、山东散文学会、中国作家网、中国散文诗等作协会员。北京市写作学会文化艺术促进会副主席,中国当代实力派优秀作家。2020-08-05
-
卢小夫|赋记今朝月在苍穹兮,影影之于杯中;月在池中兮,念念乎满洞庭。 1滇池赋 川流虽远,奔腾之于大海;网络似虚,广结芸窗之谊。炎夏之末,己亥秋至,时值《南国文学》建社业已周年。应《滇韵》之约,承孟甬先生操持,文友檄至,四方沓来,品滇梁王酒,传文坛盛会。 余出芷江,至新晃,知去三湘渐远;过凯里,到贵阳,犹觉洞庭之宽。车驶千里之彊,目扫万壑之山。怀揣汨水悠悠,心系幕阜绵绵。窃以天下山同,更觉他乡水瘦。车越且兰,至夜郎,皆是春秋小国。余笃爱其名,思绪飞越。三思而瞰其境,一晃去之甚远。夜郎远矣,典故犹存。人笑千年小国,余赞万古人王。大丈夫生于天地,倘有立锥之地,应有王心壮志,何在乎国之大小耶?己不尊己,人何以爱? 稍盹醒来,已近傍晚时分。车速缓缓,厢内蠢蠢。余提神而危坐,目眄流于窗外。出崇山,豁然开朗,先有良田万顷,渐次高楼林立,恍惚归矣。心有所失,天下之城,不过云尔。余提行旅于紧握,与同坐之话别。忽怅旅途之短暂,既叹人生于匆忙。询问何处,是乃昆明。 翌日,游于滇池。穿竹廊,如行舟上;听浪声,置身大海。烟波渺渺,波光粼粼,漾于群山之间,连于白云之际。白鹭而翔水面,点点柔柔;红日之于远山,羞羞答答,人曰:卧美人也。若移去彼岸青山,便是水天一色;若绘来群峰起伏,其乎雕花古镜;彩云与滇池呼应,白帆共清波摇曳。似是银河飞练,似见仙子蹁跹。 仙子者,应是滇王所爱。滇王者,春秋楚国庄蹻也。其奉王命征于西南,待南定而班师,硝烟却阻归途,其不得已,变服从俗,易帜为王。于滇池之地,厉兵秣马,开彊辟土,方有古滇王国。国虽偏处西南边陲,时有南诏、大理、夜郎诸国环伺。王卧薪尝胆,励精图治,历数载而国泰民安。制御酒,娶佳人。 一日,王泛舟池上。望远山而思楚地,睹佳人乃念结发。酒过三巡,滇王微醺,幻觉之于洞庭。忽见江南美人,翩翩起舞舟上。清风习习,伊人款款。著丝罗之窈窕兮,清波随之荡漾;佩鸣玉之铃铛兮,凫鹜闻之惊飞。妖娆如飞燕之纤,频笑有貂蝉之媚,自酒壶跃然杯中,滇王泯而呼之:"吾之爰妻也!"尔后,泪雨滂沱。王妃惊跪而拜:“妾身在此。″王曰:"非也,吾见吾妻矣!"妃惊问:"何处?"王曰:"舞于洞庭!"王妃顿悟夫王,其思故乡也。遂起舞以娱滇王,裙摆联袂彩云之南,风姿绰约滇池之央。王悦,命曰:"今后酿酒,当取滇池之水。吾饮之如见佳人也。” 江山犹在,佳人已矣。涛声旦旦,相思绵绵。王羁旅无归兮,思佳人之朝暮;伊在水一方兮,抚鸣琴于流水。忆华发之余芳兮,叹云飘而不定;想窗前之燕语兮,望北去而不回。月在苍穹兮,影影之于杯中;月在池中兮,念念乎满洞庭。肠断魂魄兮,醉王杯盏。何日复归兮,遥遥无期。 《南国》卑职,江南游子。胸有乾坤万里,才负岁月流年。求田问舍,羞见刘郎;临水登阁,相惜王勃。谁揾英雄之泪,尽是怀古之幽。子在川上曰:"逝者如斯夫。"余茫然四顾,前不见古人,后不见来者。 今日至滇,乘东陪之酒兴,越三千里之神驰,穿二千年之长廊,见池水泱泱,念故人悠悠。古滇梁王,贵为人君,问其愁来,愁重国殇,殇有多深,道阻且长。夫盼妻,妻望夫,望断史册,盼尽苍茫。余今斟酒三杯:一杯洒洞庭,告慰其妻;二杯祭滇池,代传佳音;三杯穿吾肠,壮胆而赋文。 黑老潇夫作于二0一九年八月十日深夜于晋宁。慨古滇人文之厚重,感晋宁各界之热忱,无以为谢,于离滇前夕,匆忙作文纪之。 2泉湖神庙记 访湘江两岸,履洞庭之滨,数三湘名泉无计,因神而显灵者,乃梓里一泉也。 犹忆幼时,举国维艰。村间行医者,仅一“赤脚医生”也。凡染病疾者,父母唯有焚香祈祷泉神,求赐灵水,以祛灾病。若患疮毒之类,求泉边青苔敷之,尤为灵验。泉因神而显灵于四方,求拜者络绎不绝;神化水而恩泽于信众,赠匾者堆积如山。 今有吾村之老姑,林氏舜英者也,感神之显圣,悲庙宇之颓废,遂动员其女陈杨林女士,倡其义举,拥前任支书光武,及众乡党群贤之力,重造庙亭,方有今日神庙亭阁之辉煌。 吾闻:求木之长者,必固其根本,欲流之远者,必浚其泉源。林姑乃一久嫁之女,其女杨林虽为董事,更作远嫁之甥,犹思故土情牵,虽久别于家乡,还寻滴水之源泉。吾等常饮泉水之人,情何以堪!嗟呼!吾村之士,倘皆有陈杨林等众贤之情怀,别万里而不忘故土,富天下而不厌家贫,何愁吾村不兴旺耶? 泉湖之水,潺潺焉,有如泉神之恩,淙淙焉,滔滔而千载矣。转朱岭,下汨江,入洞庭,汇长江而成波澜也。愿吾之辈,处五湖四海,兴万里波涛,亦勿忘家乡之根本。常思泉水之泽润,常怀神恩之浩荡,则本之固也!流之长也! 今庙亭再造,承恩于村委,蒙光武诸贤,嘱予作文。吾敢竭鄙怀,是所愧于乡贤。僭越而赋,只为涌泉簇墨矣,是为记。 3龙岩祭祖 己亥季春,草木皆青,南来北往,候鸟长亭,龙岩红地,迎我宗亲。跨二十七省,聚范阳精英;源一脉三地,祭卢氏祖灵。海峡耄耋,携来波涛亲音;会长报告,沸腾山河族情。一曲歌舞,满堂欢欣。杯觥交错,共话昨日隔屏;互加微信,再续友谊长存。 会后之坎市,处处感人。环街皆卢氏,户户相迎。警车开道,鼓炮齐鸣;族旗招展,行车驻停。童叟翘首,观一氏乎阵容;宗亲列队,如四海之长龙。身行异地巷陌,手握他乡亲人。本作天涯之旅,却在闵西尤亲,曾是比邻而居,系出范阳一门。历史悠悠,慨乎我心。家望家好,族望族兴。 坎市祖地,二祠并列。一祠四兄,共乃八祖。居一地而分八房,历千载而布四方。吾观祖地,毓秀钟灵,远峰层迭,似文房横卧笔搁,近山环拥,如太师端坐朝廷。祠前二池,或圆如明镜,或形如宝盆,远观环环相扣,近临影影倒林。二祠之间,豁然空置,此乃八人之共母也。其母葬日,途遇暴雨,且置棺木,待雨歇停,棺已沉土,是乃天葬。牛眠息地龙脉,坟葬有缘之人,而荫庇百世,而脉发无疆。世而世,代而代,长江滚滚,瓜瓞绵绵。八房而衍,兴一市之卢氏;五湖而布,传十万之子孙。 然八房之众,皆始县尹公一人。县尹公者,宋淳佑"乡槐",乃吾始祖卢植,三十四世裔孙。追本溯源,其与吾祖同根,据谱盘典,之于范阳一藤。我敬尹公,其乎吾祖!寻思至此,缓步趋庭,由衷肃静,秉烛焚香,三跪而拜,一字唯诚。佑我卢氏,兴我中华。心潮澎湃,万语难陈。感恩吾祖,传我至今。今日到此,告慰先灵。上承祖德之恩,下启儿孙传承。 嗟呼!观我卢氏,遍众天下。二千年历史,八百万子孙!一氏如此,百姓皆因。家之而国,国之如家。而估海外五地,亦有宗亲百万。同室操戈,无奈黄毛鼓舌;煮豆燃萁,忘了祖宗开基。让岛盗链,是之于假道伐虢;认贼作父,又何似卖祖求荣!仗一时援贼,常拒兄弟缈缈焉;看万流归宗,岂灭我氏而兴兴耶?昭昭日月,朗朗乾坤。卢氏兴盛,中华兴盛! 4祭李文亮医生 时维庚子,病毒犹猖。封城数日,人心惶惶。正月六日,阴风锁江。李君文亮,而立而殇。 兹闻李君,辽宁人氏。学成武大,负笈南方。心怀长江之水,悬壶武汉一方。只因冠状病毒,来势太过猖狂。医者之德,救死扶伤,见死不救,与禽何样?有文亮者,谨记医者仁心;怀瑾握瑜,不失热血心肠。情急难顾,吹哨鸣张。其行有失公民之责,其心不负苍天存良。造谣惑众,训戒按章。面对执法,口认心伤。既已认罪,挞伐跟上。报刊央视,一片宣扬。 呜呼!珞珈山下,春光未暖病房;武大樱花,迟迟不吐芬芳。 吾今告祭,非其英雄。而感李君,认罪匆忙。凡夫俗子,正是情中。若换于我,亦作狗熊。职悬旦夕,真理何用? 再祭李君,戴罩而亡。训戒犹在,见字心伤。今去泉台,可否申张?戴罪而去,可否松绑? 吾闻,为自由开路者,常困厄于荆棘;为众人抱薪者,常冻毙于风霜。朗朗日月,舜天尧乡,颠倒黑白,情其堪伤! 旨酒遥祭,李君灵榜。灵当不昧,君上天堂。魂去归兮,从容长江。此身未白,留与史章。闻我祭词,来格来尝。伏维尚飨。 5祭卢才彬会长 上天妒英才,六月炎炎摧盛木 闾里悲骨肉,三林杳杳赴仙班 呜呼! 时维六月,日当正阳。旱涝频频,凋木难长。惊闻渝卢噩耗,遥祭会长炷香。蜀道其难,青天何方?想我宗长,一别天长。望陪都迢迢,形单影只去天堂。弃会务纷纷,山高路远赴仙乡。 念乎才彬,首任会长。呕心沥血,启我会纲。聚天下之卢氏,成四海为故乡。情耕梓桑,志兴家邦。旷怀报国之志,继步齐家有章。岁当壮日,耀祖流芳。天妒英才,蔽日遮光。 慨乎才彬,名誉会长,大业未就,却已身亡。壮士中年兮,居胥封狼。宏图待展兮,北顾苍茫。天不假年兮,与我会长。何处觅踪兮,族谱昭彰。呜呼哀哉兮,我思宗长。 我思宗长,今在何方?犹未见面,却隔阴阳。茫茫黄泉兮,君别乡邦。父母高堂兮,君别爹娘。不见君回兮,望断范阳。旨酒一杯兮,祭我兄长。灵当不昧兮,来格来尝。伏维尚飨。 作者简介:卢小夫,笔名黑老晓夫,湖南平江人。现任中华现代文学艺术促进会南国作家学会主席、中国西部散文学会副主席、中国现代作家协会副秘书长、西散南国文学社社长兼总编、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、第二届中国实力作家推选活动委员会副主任。十四岁开始在《语文报》发表作品,且获过该报全国性学生征文大奖,走向社会后,停止创作数十载。近年著有散文集《待到梨花落》、《一滴雨》、长篇小说《罩》,作品荣获过李清照文学奖、吴伯箫散文奖、2018年中国西部散文排行榜、青海文联主办的“化隆杯”奖、辽源市文联主办的“金花藏茶”杯一等奖、作家报举办的“德鑫杯”金奖、长丰县举办的“樱花征文”奖、中国西部散文学会主办的“紫云山杯”奖等全国各类文学征文奖项、排名、结集出版等。2020-08-01
-
冯永谦|老相片里的青春密码今晚在书房翻书,无意中翻看到学生时期的老照片,看罢,放下,放下又拿起。那些青春焕发的岁月从未能从指间滑落,张张搁压在心底。 又逢毕业季,我星宿的轨迹方程还仿佛在韶光中求解。 露往霜来,这每一张老照片,都会打开一个回忆的密码,无论尘封多久,那人那景都将在忘却中重新拾起。尽管我们每天都享有快乐的时光,可是在没有你的地方,从未离开过关于你的消息。 感谢互赠的照片让我们拥有回忆,如果没有这些老照片,这些酸酸甜甜的往事就早已随风而逝了,再也不能被岁月发酵成烈酒,我们的人生便没有了更多的味道,何来弥漫诗情的岁月。 青春是最绚烂的,也是最幸福的。耽于回忆,青春就难免会退色。 青春是珍贵的,但珍贵的东西不一定就很精美,就如同这些老照片,虽不精美,但每一张都是一个个故事,它们时时在心里发酵。 有人说,最好的事,莫过于流年逝水的岁月,因为心里一直珍藏着旧人,旧事,旧物;因为你能够持久珍藏的东西一定很珍贵,并且经得起时间反复地冲刷和漂洗,即便在曲折的生活里兜兜转转,它依然能够陪你坚强地走下去。 母校,就是青春所在,是我们回忆的矢量。弹尽键盘也复述具细。 夏天的云,舒卷聚散,隐现自如。风灌进窗子,恰巧吹得那本日记哗哗作响,这是在朗诵追忆往事的诗。 老照片和日记并在泛黄中闪现的却是芳华,记载和刻画的却是青春的密码模板,回忆会将它转录成诗篇,克隆我们的韶华。 一律素颜的照片,单调的黑白,演绎着我们红色的年代。 军帽下真挚的眼神,中山装里清瘦的身躯,灵动一身的明媚,款款来到我们的跟前,面对乡音无改鬓毛衰,我们却难读懂满脸的沧桑。 银槐树婆娑的影子永久地印在学校的矮墙上,引出的故事很长。这些互赠照片,在我们那个年代和那个地方,一般只有同姓才相赠,若是异性,肯定是有意思了。 那时照一次像和多冲洗一些相片,算是一种透支和奢侈,所用的花费足够一两个月的伙食费!我们买不起相册,就把照片贴在笔记本上方,再互赠留言,尽管只是“友谊地久天长、祝你成为社会的栋梁、为实现四化建设增砖添瓦”等等,却是多么的真诚。 一张张青春稚气的脸庞,那是书的沁香灵秀,在折柳绿荫的时光中回首,回到葱茏年华,回到激情高歌的岁月,再次找回互递真挚的眼神,不要把只身单影留在操场上。 我们付出的,只想得到最基本的,而生活却给了我们最美满的。就像一张照片,方寸里何只是凝结着老同学的真挚感情,还有父母的血汗。 君不见父们母汗滴禾下土,几背烧柴,几捆山草,搓线织成几张席,又不见摆摊叫卖的换凑钱。 钱是金贵不经用的,父母们除了给我们吃饱穿暖和让我们上学外,似乎一切都是奢侈,就像这些照片,是毕业前最后一次狠心向父母要钱照的,仅互赠作纪念而已,可是却丰润了我们以后的生活,成为我们感情的源泉;尽管有的同学站在引人注目的舞台上,可是这些看似荣耀的东西,都会在开始后成为历史,与老照片相比,总有说不出口的狂恣。 记得一位我尊敬的作家说:“不可预演或重复的生命过程,只能借助渐行渐远的回忆,以慢镜头回放的姿势,虚构或塑造曾经熟悉的场景。作为具有象征意义的开始与结束,哪怕将所有成败荣辱放在烟云之上,依然会显得轻浮,或者空洞得不着边际”。是啊!往事如云烟。 但愿青春驻足在寒窗下,再看看秉烛夜读的你,是否也和我一样,搜不尽枯肠不而搁笔,独步曾经的梦境。 自律的晨练和黄昏苦读的热度,感化不了子夜冻结在石棉瓦上的清霜,驱逐不走吹醒梦乡的冷风,令你抱着被子挤在一张床上取暖。 放下捧着书本的手,第一次握住你锦年芳华的手,没曾想竟是握别!人曾站在对面,忽而各自天涯海角。青春年轮从此碾过门槛,终归只剩回忆。 生活也不是照片,生活也不是诗,因为曾经在一起的青春年华,生活便有梦想,照片有了诗情画意,青春不再,这一场相逢,一场难忘总是绾结在心房。 人生的旅途往往是在青春期就分道扬镳了,没有人能改变纵横交错的巷陌,也没有设定好的路径,朦胧中,最终将成为岁月的过客,那些辛酸苦痛,演绎成的坚强,那些历历在目,放之不下的铭心刻骨,都被时光老人揉成了回忆。青春不是用来惊艳光的,青春是意气风发的,是风彩依旧的。 悠悠岁月,谁都可以放下陌路擦肩的人,即便路径相同,心路却不同,唯有心路相同的人,方可殊途同归。 方寸照片,在我们相互想念的时候,能言语,能应和;爱恋的时候,你不躲,我不藏;再见的时候,待我六十花甲,许你岁月悠久。 一起悠然散步,不问沧桑,不问悲欢。只听听那清风掠过耳畔,看看树上的鸟儿等待月光。家里才有暖到心底的诗行,学校里只有情谊浓醇的过往,背井离乡的路上,照片里散发着的陈年芬芳。 夏风又进窗,那个毕业的季节却不会再来。蓦然回首,岁月流逝,真情依旧。记忆如天上月芽儿,勾起了丝丝离愁。 当走过风雨,走过毕业季,用照片验证沧桑,记忆深处的这一程人生之路,莫迷梦曾经的浪漫青春,莫牵惹故人几多的情柔…… 2020年 毕业季 作者简介: 三多山人,本名冯永谦,云南昆明滇池畔人。书香世家,执业医生,综合医院国家住院医师规范化培训基地教师,近年致力于汉语语言文学追求。受携为西散南国文学策划、南国文学社-南国红豆诗刊执行主编、《百姓作家》副主编。笔耕不辍欠殷实;一台电脑,一支笔,一本书,一群朋友,一个花园,聊慰生活。书画、照片即兴诗见长,擅自然、历史、人文、风土、往昔故人札文,故有情节诗人之雅号。近年始创作品。2020-07-31
-
王志勇|河南安阳:油画里的马氏庄园“记忆•马氏庄园”系列油画之《庭院深深》 1,庭院深深有多少故事? 《庭院深深》诉多少情怀? 一沙一世界, 一院一乾坤, 乾坤里观斗转星移、日月交替。 一院一史书, 芥子纳须弥, 史书中看沧桑变幻、岁月轮回…… 2,深庭院, 好思量。 燕语莺啼春又过, 一帘风絮玉人愁。 红窗描绣,新月照西楼。 任桃李初红、晚风梅落, 香径独徘徊。 3,古词中的庭院 蝶恋花 【宋】欧阳修 庭院深深深几许?杨柳堆烟,帘幕无重数。 玉勒雕鞍游冶处,楼高不见章台路。 雨横风狂三月暮,门掩黄昏,无计留春住。 泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。 临江仙 【宋】李清照 庭院深深深几许,云窗雾阁春迟,为谁憔悴损芳姿。 夜来清梦好,应是发南枝。 玉瘦檀轻无限恨,南楼羌管休吹。浓香吹尽有谁知, 暖风迟日也,别到杏花肥。 4,在一条中轴线上依次建四个四合院,从前至后共开九道门,这种建筑布局俗称“九门相照”。安阳马氏庄园建造时多采用这种布局。 2017年画家以此特点创作了“记忆•马氏庄园”系列油画之《庭院深深》。 “记忆•马氏庄园”系列油画之《有凤来仪》 1、久居深宅, 四壁如僵。 唯有天井上的一方天提示着时间! 我喜欢仰望这方天, 它就像一块多变的画布, 时而漆黑 漆黑的布上有淡淡的月、零落的星。 时而蔚蓝 蔚蓝的天上有炎炎烈日、缥缈白云。 我爱这蓝蓝的底色上多姿的云朵, 它随意变化着、来去自由。 我多想成为一朵云, 到天空去放纵自由! 有一天,云儿化作了一只凤凰, 带着我的心去了, 似乎从此海阔天空, 只是凤儿飞向了天门…… 2、整齐划一、中规中矩 一方方的天 一方方的墙 一方方的门 一方方的窗 一方方的砖 一方方的字 …… 每一个符号都在提示---规矩 3、我常常依靠着庭树, 诉说着忧思。 树向天空招手, 想留住风 留住云 留住过往的鸟儿与我作伴, 可这些都被时间带去了。 我依然与树为伴,重复春秋…… 有凤来仪,中国汉语成语。 凤:一种美丽异常的神鸟;仪:配合。有奇异美丽的神鸟凤凰来相配。形容极为高贵、神奇和绝妙。有凤来仪的意思即①古时吉祥的征兆。② 箫韶之曲连续演奏,凤凰也随乐声翩翩起舞。多用以比后妃。③有凤凰来到这里栖息。 仪门:即礼仪之门。 旧时官衙,府第的大门之内的门,明清衙署第二重门通称仪门,是主事官员迎送宾客的地方。 马氏庄园中区的“整齐严肃”门,也称仪门。2017年画家以此景观为原型创作了油画《有凤来仪》。 "记忆•马氏庄园”系列油画展之《樛木》 《诗经·周南·樛木》 南有樛木,葛藟累之。乐只君子,福履绥之。 南有樛木,葛藟荒之。乐只君子,福履将之。 南有樛木,葛藟萦之。乐只君子,福履成之。 这是一首祝福“君子”安享福禄的歌。以樛木喻男子,葛藟喻女子。葛藟生在树下,能保护树根,青藤又攀援而上,依附大树生长,比喻夫妻或爱人关系亲密而又相亲相爱。 我就在这里,屹立百年, 你就在身旁,相偎相依。 手紧握,共抵风雨, 心相连,甲乙同春。 天很美,我想去看看, 于是我直冲云霄。 你也很美,我想带你一起, 于是我弯下枝干,作你前进的阶梯, 你的枝蔓紧握我的枝干, 我们一起,去看蓝天。 我为你撑起一片天, 只为你如梁间燕的呢喃! 马氏庄园中区有一棵紫藤缠绕国槐,俗称“龙抱槐”。2017年4月画家以此景观创作了油画《樛木》。 “记忆•马氏庄园”系列油画之《浮云》 谢王燕入寻常家, 古宅草深世浮华。 南柯黄粱皆是梦, 怎把水月比镜花? 人生如一次旅行, 有人直奔目的地, 却错过了一路风景。 有人只顾一路风景, 却迷糊了来世的初心。 一路上不管富贵满眼, 还是历尽沧桑, 皆是过程。 这世间我来过, 来无所有、去无所踪。 一路风景无痕, 恰如浮云一片。 在马氏庄园后街,有一处马姓宅院,一路三进院落。其营建时代、风格等与马氏庄园接近。 去年初春,又至此处。 但见屋塌墙倒,仅门楼独存。 院内草木深深,古屋与新芽,破败与生机,富贵与清贫……感触很深。 今春取景创作,以《浮云》名之,以述感慨。 作者简介: 王志勇,笔名:一峰,河南安阳人,现为河南省青年美术家协会会员,安阳市美术家协会会员,安阳市油画艺委会委员。1998年以来在文化系统工作;2002年学习古建筑专业,师从古建筑专家罗哲文、李竹君、王仲杰等。他多次指导、参与古建筑的规划、设计、修缮、陈设等。2017年开始油画创作,同年举办“记忆•马氏庄园”系列油画联展。他将西方古典油画的精湛技法与中国的审美融于一体,创作出自己独特的艺术风格。他的油画作品在省、市等各级画展中获奖,多次受到媒体的跟踪采访。2020-07-30
-
唐志祥|我依恋张家界的美景张家界山景如画的,沟壑如画,水色如画,村寨如画,是一个不用装饰的绮丽秀颖的中国公园,它是一个世人公认的世外桃源。 张家界有着丰富的自然、人文和地理旅游资源。1992年12月14日被联合国教科文组织正式批准列入《世界遗产名录》。张家界以独特的原始自然风貌闻名于世。在约1.5万公顷的土地上,有二千多座奇峰怪石拔地而起,连绵重叠,千姿百态,气势磅礴,撩人眼目,扣人心弦。 张家界是山的玄色。如果登高远眺,可见诸峰姿态万千;有的似玉柱擎天,有的似铜墙铁壁,有的若大海行舟。具有神奇传说的天然雕塑有金鸡报晓、雾海金龟、神鹰护鞭、天书宝匣、千里相会,天桥遗礅等景观,它们惟妙惟肖,令人叹为观止。 张家界的山色之所以秀丽,天造地设的一对情侣,俊秀而壮哉。有中国土家族作家彭学明在《还有哪里比这更美》一文中写得更准确:张家界的山色,空濛邈远,流绿滴翠。一阵清风和斜雨,在山间载歌载舞,走走停停,把莽莽山野熏染得媚态醉人。 张家界的雨,是流行的星,滚动的珠,飘洒的银,斜飞的针,是童年闪闪发亮、一眨一眨的眼睛,晶莹剔透、纯洁、湿润, 把所有的沟沟壑壑洗刷的干净透亮。与天地相融相聚,相亲相爱。 张家的山,竟然不是一座一座的,而是一根根的,如雨后春笋,披满了青枝绿叶和片片新芽,破土成长,直上云间。一片片云雾恰似一页页宣纸;一根根山峰,恰似一支支画笔,像千万把刀从天上落下来,似千万把的剑从地下刺出来,远眺近瞧,楚楚动人。 张家界的一根根,一片片,一簇簇,一捆捆的山景,雕刻出了若笋、若斧,若锤,若戟,若钺,若柱,若鞭,若兽等美丽图画,这些出尽“峰”头的山,因为刀削斧劈般的陡直雄样,极为罕见。那些石英砂岩的坚固,根根棱角分明,锋芒毕露,粗犷硬砺,英武精壮,奇峭俊秀,刚毅深沉,给人一种绚美的感觉,显得格外有精气神。 张家界那些漫山遍野的树木,以将漫山遍野的绿色席卷、包围、覆盖占有。它们又那样温情弥漫,诗意绵绵,娇媚连连。雄伟与纤弱、阳刚与阴柔。不可思议地,以无中生有、莫名其妙的美学规则,在这里直上直下、直来直去,我行我素,独来独往,真个是珠联璧合,完美和统一,演绎出绝妙独特的优雅气质和时尚的魅力。 张家界不仅以山峰见奇,而且以水清显幽。五条山溪蜿蜒而曲折,流泉飞瀑或隐匿在密林深处,或跌落于深壑幽谷,将群山衬托得妩媚多姿。金鞭溪汇集于其它溪水东流而下,碧涧深潭,清澈见底。游人在溪边,清楚地看到两岸削壁万仞,怪石嶙峋,浓荫蔽日,鲜花盛开,大自然之美的感觉动人心魄。扑面而来的清风清凉怡人,更为张家界增添了几分神奇和四射的栩栩闪烁的色彩。 张家界是一个绿色宝库和天然动物园,98%以上的森林覆盖率,使这里漫山遍野一片葱茏。这里的原始森林古木参天,人迹罕至。同时拥有高等植物就达3000余种,其中列为国家濒危珍稀植物的达35种,有“活化石”之称的珙桐、银杏、水杉,比比皆是。野生动物有500余种。属国家一、二类保护动物的金钱豹、娃娃鱼、大灵猫等也有10多种。这里的碧潭清溪是国家重点保护动物,也是大鲵的理想栖息地,使张家界成为我国大鲵的集中分布区之一。 张家界的史记中就有秦汉时的辞书《尔雅》一书中记载了大鲵的的秘籍。大鲵体形大而扁,似壁虎,叫声如小孩啼哭,因而又叫娃娃鱼。它们嬉戏溪泉幽潭之中,“哭声”迭起,乐趣无穷。这些珍稀的动植物以其鲜活的生命色彩,给张家界添了几分姿色,无论春秋夏冬怎样蛮变,这里都是四季如春,景色怡人,常年累月吸引着国内外游客赏景的眼球。 张家界那茫茫苍苍的绿色,奇异艳丽的花朵,使张家界充满了生机与活力,具有举世无双的美学价值与科学价值。正像中国当代作家银云描述得那样:“张家界峰林的岩峰和顶上的绿色只有云可以去抚摸,雨滴、冰粒、雪花可以去跳舞,鸟雀岩鹰可以栖息,轻灵的思想和飞翔的幻想可以去缭绕。”真是天下仅有的绝世无双的妖娆奇观。 张家界的砂岩峰林风光,具有南极洲蓝幽幽的冰大陆风光的特色,如果乘坐飞机俯瞰仰视山地的云海风光,就像似看到宇宙飞船上以星空为背景的球状的风光一样, 无法用精确的语言表达内心的真实感受。尽收眼底的精彩瞬间,似乎又乘上月球凝望的寂静神秘的环形风光翅膀,遨游天际流星的空中花园。透过窗户的玻璃,用天文望远镜遥视相距几百万光年的漩涡形、椭圆形、蟹状、棒旋状的星云风光,完全陶醉在绝美的意境中,等同陶醉在这个幸福生活的时代中。 张家界是真正的现代风景线!它以朝晖夕照的砂岩岩峰的银灰、金红、淡绿、深褐、米黄的色彩变幻,更为壮观精美。云雾缭绕中的砂岩岩峰若隐若现、若远若近、若倒悬、若浮动、若飘带、倾斜、吊挂、悬浮、裂变和线条与抽象,铮铮有声地拓展了我们的美学领域的发展,是一个时代与生态文明建设的标志和进步。 张家界对这大自然创造的童话,如仙境,如悠悠思绪,如漫漫历史,它艺术天地完美结合和演绎,不得不感叹人类世世代代聚起来的艺术手段和艺术文化,就连那些千锤百炼折射的钻石光芒和人类创造出来的美丽语言,都显得苍白无力。埃及的金字塔、世界屋脊上的布达拉宫、雅典巴特农神庙、墨西哥石垒的古天文台、英国南部的圆形巨石阵、科洛西姆角斗场、复活节岛石像群和柬埔寨吴哥塔等相比,这些巨型艺术品也显得相形见绌,无可比拟,无可奈何。它永远是花落美不谢,虎死威不失。 张家界那些冰冷的大理石、青铜和铁矿石皱褶形状,似乎拥有生命艺术大师米开朗基罗、罗丹、毕加索等雕刻高超艺术水平,拥有俄罗斯原野风光的列维坦、拥有塔希提岛原始情趣的更高情韵,更隹风骨。如果在张家界的黄狮寨凌空突出的岩石上,站成一尊尊的思想者的石像,屹立在山阁的优雅姿态,凸显得淋漓精致,形影婆娑。 张家界闻名中国的闻名的旅游胜地,是人间最美的仙境。是一壶尘封亿万年的美酒,是一杯流芳百世的名茶,是一部美妙绝伦的山水画,是一首深情执爱的抒情诗,是一曲余音缭绕的协奏曲。 张家界是中国的,是世界的,是我们永远难忘的回忆,也是我们永远向往的地方。 作者简介 姓名:唐志祥,笔名:与共和国同成长。曾撰写1500篇散文诗和散文等;部分刊发有关文学杂志社。出版《感悟春天》、《聆听回声》文集。玉门市作协,酒泉市作协、中国西部散文学会、中国散文诗作协会员,西散南国作家学会理事,中国散文家协会理事,北京市写作学会文化艺术促进会副主席,中国当代实力派优秀作家等。2020-07-26
-
卢小夫|一帘宋词 优美缱绻江城子·雪 我才入梦换人间。 劲风坚,压山巅。 素裹银装,一夜染天边。 南北大江铺巨毯,苍莽莽,密封全。 河山万里并成肩。 雪为笺,笔风前。 皑雪白山,黑水画云天。 倾尽九霄书大地,春不远,蕴诗篇。 江城子·犯白虎 早些年远了家乡。 怎相忘,眼迷茫。 乡里乡亲,皆不认儿郎。 唯有乡音同出处,肩落叶,好凄凉。 真真假假世间忙。 小三张,改成王。 都是虚名,一笔拟芸窗。 算命本年犯虎杀,今去寄,景阳冈。 钗头凤·吊忘年之交 不开口,不开口。 阴阳两隔牵冰手。 寒风烈,撕心急。 网名还在,却无信息。 忆、忆、忆。 容如旧,棺木就。 灵前四拜再三叩。 人间事,一场戏。 闲聊万句,从何说起。 滴、滴、滴。 喝火令•相望 此刻卿卿抱,如何夜永留? 拥来堆雪醉悠悠。 家在海波天际,思念泛轻舟。 去日天天数,排排远雁愁。 望穿烟雨隔洋洲。 盼尽朝朝,盼尽暮中楼,盼尽五更鸡叫。 梦里听潮头。 喝火令·静坐观夜雨 静坐无人语,蛙鸣夜色深。 此情难寄雨中淋。 别过两宽分道,心忘眼追寻。 尽是窗台水,原来泪落襟。 一场连雨可更新? 忘了昨天,忘了那灯芯,忘了好花圆月。 且到梦中寻。 临江仙·折青 万枯丛中寻翠韵,寒冬日近黄昏。 一枝折断赠谁人? 奈何归去,随尔落风尘。 犹忆那年花对雪,卿卿醉我河滨。 想时光应有前因。 梅花一朵,暗地许新春。 清平乐·柳 柳枝楚楚,直向深秋处。 尽是飘飘无去阻,把盏能消几许。 三更梦醒临屏,找着微信还停。 影在杯中摇曳,月随秋水浮萍 清平乐·隔屏赏花 ——有感文友拍来花开视频 枝头花灿,隔了三千万。 空对花开心生乱,且把红颜相唤。 切莫再拍花边,一嫣一瓣心间。 纹里细微留意,层层波浪涟涟。 鹧鸪天·同学聚会论班花 豆蔻年华跌校门,春花溅落院墙墩。 青葱不解羞花意,时下回曾万里春。 青秀发,染霜尘,梨花带雨雾纷纷。 别时花艳今逢瘦,柳絮随风何处村? 鹧鸪天·感会长女儿长期把持中卢会会务 不见雄鸡牝报晨,农家小户睡昏昏。 丹丹赤叶无人会,片片红心落木芸。 思始祖,凛乾坤,浩然正气小阉臣。 何时再现桢干士,拂去秋波洗旧尘。 浪淘沙令·秋感 半夜易秋寒,冷我巴山。 层林尽染怒冲冠。 滚滚长江难挽住,寄望桢干。 谁助把群圆?但见吴船。 滔滔碧浪驶前川。 醉眼惺忪群已满,吾有张关。 虞美人·理发 剪新发岁来年去,镜里飘花絮。 白丝几缕眩双眸,颠倒黑白顶上焗黑油。 牛吃小草还能绿。白了明年续。 世间常见昧良心,从此真真假假度光阴。 临江仙·大年肺炎又连雨 昨夜惊雷响过,枝干雨滴长流。 长江传汛洞庭愁。 艳阳差几步?青色焕梢头。 忽报家乡疫况,平添几许烦忧。 肺炎何日远神洲? 人生多苦难,不及水中鸥。 临江仙·病疫庚子春 风到柳边梢渐软,春光不问灾情。 花开最好月亏盈。 无心花事,望尽汉江城。 疫压心头连细雨,禁足半月无成。 江山如画鹤零丁。 还需多久?户外放歌声。 渔家傲·送瘟神 一夜瘟神临江汉,长江万里乌云卷。 但听楼台盆敲烂,谁哭唤? 空巷深处人民盼。 捷报频传魔鬼散。高抛口罩花飞漫。 逃我中华何处窜?往西患。 东洋作浪南韩怨。 虞美人·花开花落叹删帖 春光渐迫花枝俏,难得芸窗笑。 宅家抗疫月余天,读了《官场现记》竟无言。 南风渐暖西风烈,花在丛中灭。 树枝唯顾自身平,左拉右遮呼啸怎安宁? 浪淘沙令·哀故人于疫期死不逢时 何日送瘟神?数到春分。 春分又是雨纷纷。 昨日盼期今不盼,已作离人。 最怕哭哀因,惊动亲邻。 悄然火化泪盈巾。 不是肺瘟同做鬼,丘共孤坟。 作者简介:卢小夫,笔名黑老晓夫,湖南平江人。现任中华现代文学艺术促进会南国作家学会主席、中国西部散文学会副主席、中国现代作家协会副秘书长、西散南国文学社社长兼总编、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、第二届中国实力作家推选活动委员会副主任。十四岁开始在《语文报》发表作品,且获过该报全国性学生征文大奖,走向社会后,停止创作数十载。近年著有散文集《待到梨花落》、《一滴雨》、长篇小说《罩》,作品荣获过李清照文学奖、吴伯箫散文奖、2018年中国西部散文排行榜、青海文联主办的“化隆杯”奖、辽源市文联主办的“金花藏茶”杯一等奖、作家报举办的“德鑫杯”金奖、长丰县举办的“樱花征文”奖、中国西部散文学会主办的“紫云山杯”奖等全国各类文学征文奖项、排名、结集出版等。2020-07-26
-
山东 张桂珍 ‖商海里的书香女子商海里的书香女子 文/ 张桂珍 有一位女子让我过目不忘,不仅是她妩媚的面容、甜美的声音、姣好的身材、柔婉的性情,以及那一身靓丽的红妆;而且她奔放的豪情、坚韧的毅力、善良的品格、豁达的胸襟,和她对文学的执着与热爱,都让我钦佩、让我痴迷,更是让我难以忘怀! 她就是我不远几千里,从孔子的故乡山东,从黄河三角洲的黄蓝交汇之处东营,从中国的第二大油田胜利,来到南国的广东省珠三角中心城、‘广东四小虎’之首、号称世界加工厂的东莞,参加《东方散文》杂志社组织的2019年全国作家春季笔会暨李婷散文集《圭江流韵》首发式的女主角、东莞青年作家李婷女士。 我相信,人世间是有缘分的,邂逅李婷,也许就是一场躲不掉的缘分。 作为一个两周岁宝宝的奶奶,我每天带孩子、洗衣做饭、打扫卫生,还要照顾患有脑痴呆症的92岁的婆母,自我感觉工作量已经超负荷。可是,当我得知《东方散文》组织的这次笔会,却心动难耐,执意申请参加。是南国的美丽风光对我这个在冰雪世界长大的女人的诱惑?还是众位文学大咖云集对我的吸引?或许是兼而有之吧。 鬼差神使,征得爱人的支持,我放下繁重的家务,甚至放下多年来一直参与的另外一场文学盛会,一路南下,来到梦中的东莞,与来自天南海北的作家朋友会合。 当一位长发披肩、面带微笑的红衣女子走上台前,用她那特有的南国女孩的娇美音质,介绍她的散文集《圭江流韵》的创作心路时,我的心也莫名的随着她的脉搏跳动;当她谈到她打工的艰辛,创业的艰难,摸爬滚打,几经沉浮而几度哽咽时,我的眼里也分明有水光莹动;当她说到她的事业、家庭、文学梦的小有成就而神情洋溢出成功者的自信与喜悦时,我在心里千百次的为她鼓掌,为她喝彩!当我看到她坐在台前签名赠书的那一刻,当我捧起那沉甸甸的、散发着浓浓墨香的《圭江流韵》文集时,当我细细品读《圭江流韵》里的每一篇饱含真情的文字时,我忽然明白了,原来冥冥之中,她就是我梦中的南国之光,她如珍珠般在岭南这片热土上熠熠闪光,无论怎样的恶劣环境,怎样的艰难曲折,也无法淹没她在奋斗中绽放的光华! 鏖战商海 李婷22岁就开始了下海经商,但这并不是她的初衷,早在学生时代,她便有了作家梦。她说:“初二那年,语文老师曾经布置过一篇《我的梦想》命题作文。有的同学写下当科学家、当军人、当医生、当警察、当教师等等梦想,而我呢?则写出了我要做一名作家的梦想!”可以想象,写作在李婷幼小的心灵上早就有了一席之地,为此,在生活所迫,不得不下海经商之前,李婷选择的职业是幼儿教师。那是一个神圣而纯洁的职业,也是一个责任与希望并存的职业。透过幼儿的世界,李婷的内心是柔和而善良的。如果没有朋友的影响,不是生命强者在她内心的驱使,也许孩子王就是她一生所爱。 命运让她带着作家梦重新选择了工作:弃教从商。为了家庭的责任与担当,她义无反顾,和朋友合伙投资开公司,先后做过中央空调、室内外装修、水电安装、土方工程等。这个选择注定是一条艰辛的路程,也注定是拼搏厮杀的历程。是的,别说是女孩子,就是铮铮男儿,也会常常被压得喘不过气来。弱小的李婷同样经受着商场的较量,同样有过困惑、有过窒息。但是,李婷一贯的勤奋好学、积极向上、乐观自信、不服输不怕苦的性格,让她百折不挠、勇往直前,也让她在商业大潮中站稳脚跟、并做出一番业绩。 也许是命运的安排,也许李婷就该吃这碗饭。富有灵性和智慧的她,一直坚持自学,或参加培训班、或读函授,先后取得中英文秘书证、会计证、会计员证、助理会计师证、英语通过六级考试、经济管理大专、碳审计师、碳资产管理师、心理咨询师(二级)。经过不断充电,她的商业意识和市场经营理念不断更新,她的事业也一步步走向成功。 从1995年9月开始,她又投资开服装店。1996年又和朋友合伙投资承包酒店,从事餐饮、旅游业。每一次新的尝试,都会有新的困难产生,可是,困难在李婷这里似乎已经司空见惯,有多大的困难,就有多大的挑战,有多大的挑战,就有多大的动力。不是说“失败是成功之母”吗?只有笑着迎接扑面而来的困境,才能继续前行。李婷就是这样一位智慧、乐观、坚强、勇敢、笑傲商海的女性。 也许有人会说是她的运气好,也许有人会想她是不是有后台,有背景?我可以明确地告诉你,李婷也是从打工妹做起,她所承受的磨难、所遭受的委屈、所肩扛的压力是我们不敢想的。不说别的,就说她下海经商,创业初期的投资资金,几年幼教工作收入的那点积累只是冰山一角而已,她向家人借款凑钱,甚至不惜借高利贷。想一想,仅仅是投资来源这一项,就不是一般女子敢为的。没有自信,没有胆略,没有真本事怎么敢借高利贷?一旦有任何差池,就会惹祸上身。就这一点,我就很是佩服李婷! 想当年,朋友劝我贷款(公积金贷款)买新房,我思考再三,还是没有买,硬是拖了十多年才住上新房,而十多年后的房价疯涨几十倍,我那点工资怎么可能买得起,最后还是贷款买的,而且贷款数额更多。我后悔当初没有远见,没有听朋友的规劝,做“美国老太太”早贷款早住房。如果我有李婷的胆略和市场意识,也许几十年的生活就不会如此捉襟见肘了! 从1999年6月开始,李婷开始扩展业务面,她一方面和丈夫(他是律师)一起开律师事务所,从事法律工作。另一方面或是自己投资或是和朋友合伙投资开办公司:从事国内贸易、节能环保产业、低碳产业、经营茶业等等。在商海里博弈二十几年的李婷,曾几度被逼到死亡边缘。比如1995年她被朋友骗去十多万元,她哭过,伤心过,也对人性的善良怀疑过。1996—1998年经营酒店不善亏损50多万元,她动摇过,退缩过,灰心过。后来工程款被拖欠而追讨无门,她惊悸过,愤怒过,无奈过……但由于她始终坚定“天无绝人之路”的信念,始终相信“留得青山在,不怕没柴烧”的古训,始终坚持遇到再大的困难,也要微笑面对生活!所以她没有在绝境中趴下,也没有被形形色色的伤害挫败!而是坦然面对所有的境遇、积极想办法解决一切问题。 不仅如此,她从商多年,赢得了良好的口碑。业界都知道她有自己的一套雷打不动的原则:宁可少赚钱也不与人结怨;能赚10元,只要5元,另5元让利给客户;有钱大家赚,给同行留有生路;本本分分经营,和和气气生财。对待员工,她也是处处替他们着想,要让他们在公司有家的感觉,无论顺境还是困境,再难,她也坚决不拖欠员工的工资,哪怕是借款、贷款,都要按时发放员工的工资;并且,国家规定的带薪假期,年年一天不少的给到员工享受。这一点有人说她不像一个老板,倒像一个家长。因为她懂得“水能载舟亦能覆舟”的道理,一个公司是否有生机、有潜力、有发展势头,不仅仅取决于决策者的正误,也在于管理者素质的高低。爱总是能够创造奇迹的,也正是她的经营思维不偏离正常轨道,且具有胜不骄,败不馁的个性,才成就了她事业的辉煌! 事业的成功,带来了更大的经济效益,她没有躺在金钱上享受、奢侈、炫耀,而是热心公益,乐于助人。不管是亲戚朋友、邻里乡亲、或员工有困难,她都慷慨解囊。比如1995年,她工地上的一位来自重庆的工人因妻子生病住院要请假,李婷除了即时支付他应得的工资外,还额外给他3000元(这相当于那位工人当时领到工资的五倍啊!)资助他为妻子治病。2008年她加入东莞市志愿者组织,成立了“让爱心伴行”、“妈妈团”,开展慈善公益活动,经常看望孤寡老人,给老人送去食品、生活用品,还经常陪老人聊天,帮老人打扫卫生、洗衣、洗被子、洗头发。她用爱心温暖着老人的心灵,驱散他们心中的孤寂,也净化着自己内心深处的梵意。 除此之外,她还资助困难家庭的孩子读书、义务帮助了上百名心理疾病患者康复、义务法律咨询、义务的心理咨询和家庭教育等等。她的爱心,她的名字和那真诚的笑容,在东莞、在家乡、在敬老院、在有家长有孩子需要心理疏导的地方,成为一束阳光,走到哪里,哪里就有了温暖的记忆。 奏响爱曲 作为一个事业成功的女人,多数都会为欠缺丈夫、孩子、家庭而心生愧疚和遗憾。可是,李婷却是例外。她深知做女人的天职是相夫教子,经营好家庭。她懂得作为女人最大的成功,是拥有一个幸福的家庭和智商、情商双优的孩子。于是婚后的她毅然退居二线,以辅助丈夫工作、照顾培养好儿子、经营好家庭为主,以兼顾自己的事业为辅。这个决心并不是随便下的,李婷也是经过几个翻来覆去睡不着的夜晚,反复斟酌,流泪做出的决定。毕竟这番事业她付出过全身心的努力,在事业顶峰的时候,抽身而退,不舍也是在所难免。 退居二线之后,她首先辞退了家里的保姆。并非是经济情况不允许,而是,李婷要用全部的爱奏响这首“家”的交响曲。所有的家务她都是自己做,坚持自己亲自带孩子,白天她全身心的投入工作,每个夜晚她都全身心的陪伴孩子。儿子几个月大,她就天天带着他去上班,儿子一岁半她就送去幼儿园。一直到儿子上初中前,她都坚持每天亲自接送孩子,带着儿子一起去买菜、一起做饭、一起吃饭、饭后陪儿子玩游戏或聊天。儿子做功课时,她一直守在旁边:或看书报,或写日记、写文章。儿子学习上需要帮助,她及时给与辅导。待儿子睡觉后,她再去做家务:洗碗、洗衣、搞卫生……每天晚上都是忙到12点后才休息,而每天早上5:20前她就要起床,这一生活作息习惯她竟然雷打不动的坚持了二十几年! 也许你会说,这不是司空见惯的家务劳动吗?每个家庭每个女人不都是如此吗?但我要说,对一个事业成功的女人,能及时抽身全身心的顾家已经实属不易,这是明智!能有了一定经济实力而不请保姆,还要亲力亲为的不多,这是睿智,也是深爱!能和孩子一起买菜、做饭、做家务的也是难得,不但给孩子幼小的心灵里播种了母爱的种子,同时也播种了生活需要艰苦打拼,得来不易的理念,这是教育的智慧!能每天陪孩子做游戏、交流、学习,并且用自己的看书、学习、写作来影响孩子的人生态度更是极少极少,这是母爱的人性光辉,也是作为孩子的第一任老师的母亲的最好示范。 有一件最让我感动的事,是李婷坚持为儿子写了69本育儿日记,在儿子18岁即将走进大学时,李婷把自己的69本日记作为成人礼送给儿子。我没见到这个场景,我只是在李婷写的一篇《儿子即将远行时》中看到。我抑制不住内心的感动,泪水夺眶而出,打湿了这篇饱含深情的篇页,也打湿了我的记忆。 我想起我难产生儿的甜蜜痛楚,我想起了月子里儿子胖乎乎的可爱小脸,想起了在草地上和儿子的嬉闹游戏,也想起了儿子调皮倔强不听话的小样子,还有一次次和儿子的紧紧拥抱,一次次送儿子出发的不舍,想起儿子结婚时我写给他的长诗《我想对你说》,想起有了小孙女时的儿子脸上的喜悦…… 我也曾为儿子写过六本日记,从他出生的那一天,到他的每个第一次:第一次会翻身,第一次会坐,第一次会站,第一次会叫妈妈……点点滴滴浮现在眼前,是那么亲切,那么美好。 遗憾的是,不知什么时候开始我中断了这份承载母爱的记录,儿子的多少快乐趣事和成长的烦恼都已模糊。从什么时候开始,儿子和我不再那么亲密,不再那么甜腻,不再那么需要,我记不清了,但是,今天我在李婷身上找到了差距,找到了母爱的真谛,就是无声的陪伴、榜样的示范和点点滴滴的记录。一次记录容易,十次记录不难,百次记录也能做到,可是要是一写就是十八年,一写就是6570多天,这不是一般母亲能够做到的。李婷做到了,当她把这69本日记呈现在孩子面前的时候,还有什么礼物比这更珍贵呢?我想有一天孩子结婚了,有了自己的儿女时,再看看这些日记,还有比这份真情更好的再现吗?有一天母亲老了,儿子看看这些日记,还有比这触动人心的纪念吗? “妈妈,谢谢您,您为我写的日记让我太震撼了,太珍贵了!您是我人生最好的导师,也是我一生最好的榜样。您放心,我一定不会令您失望的,大学期间我会更加努力,一定在学业上取得更大成就,来报答您的养育之恩!”这是儿子对李婷说的话,也是给李婷这些年作为母亲所有付出最好的回馈!可以想象,这样的一对母子相拥的那一刻,是怎样的一种激动、一种感动、一种幸福呢?是什么语言能够代替?什么文字可以表达?那一刻母亲是这个世界上最幸福的母亲,儿子也是这个世界上最幸福的儿子! 是啊,优秀的母亲,培养优秀的儿子,不仅学业优秀,在善良、感恩、懂事、理性、坚毅、独立等人格方面也是非常优秀,只有这样的儿子,年仅十四岁半就独自在大洋彼岸的美国留学,母亲才放心,才安心! 在李婷的身上,我看到一个真正的成功女人,是事业,家庭的双丰收,是一个好老板,好妻子,也是一个好母亲!这三重角色被李婷演绎得如此完美,怎能不让人敬服! 圆梦文学 在诸多的成功里,李婷还有一项成功就是文学梦的实现,也是让我非常敬佩的。 为了这个文学梦,李婷在激烈的商海鏖战中坚持笔耕不辍,坚持每天看书,坚持写日记,坚持用文字表达内心世界。这一坚持就整整30年。整整30年的坚持,说起来容易做起来岂是那么容易的?多少次她在工作中累得精疲力尽的时候,她多想好好睡一觉,可是她要坚持看书至少20分钟,这是她给自己定的守则。多少次她抚育孩子焦头烂额的时候,她多想好好放松一下,“不行,我要坚持看书!”她这样告诫自己。多少次她在看书时睡着了,醒来她恼恨自己,并在备忘录上备注,当天一定挤时间补上。就是这种严谨自律的作风,给她的坚持输送了力量,也输送了成功的基础。 毛主席说:坚持就是胜利!李婷的坚持终于迎来了她文学的春天。正像《东方散文》主编憨仲先生所讲:近年来,李婷的创作热情井喷一般,乡间记忆、家长里短,血脉之情,名胜古迹、山情水韵、悠然行走,一并走进她的创作源泉,源源不绝的见诸报端,频频摘冠与夺魁。 2019年的3月15日,对李婷来说,是一个难忘的日子,也是一个值得祝贺的日子。这一天,李婷女士的散文集《圭江流韵》首发式在广东省历史文化名城东莞市万江区浮乐德酒店隆重举行。来自北京、天津、山东、贵州、甘肃、江苏、安徽等16个省、市的60多名散文作家参加了这次文学盛会。《东方散文》杂志社亲自主办,总编憨仲先生向与会人员介绍了李婷的文学创作情况,李婷本人汇报了自己的创作历程;中国作家协会会员、一级作家、“广东省第七届鲁迅文学艺术奖”获奖者曾明了老师,中国作家协会会员、中国散文学会理事、“全国第八届冰心散文奖理论奖”获奖者王散木老师,《海河文学》主编张莉莉老师,以及甘肃杨金锁、河南田启礼、山东杨玉泰等作家,都分别从不同的角度对李婷散文集《圭江流韵》进行了评析和解读。李婷现场进行了签名赠书,全国各地的诗人,书画家向李婷新书首发式赠送了诗作和书画作品。 我想,恐怕没有多少作家的作品发布会能如此隆重,来自全国各地的60多名作家参加,并有这么多著名作家给予赏评,这是何等荣耀!那一刻我分明看到了李婷眼里的泪水。那是喜悦的泪水,那是感恩的泪水,也是多年坚持的辛苦有了收获的泪水。那一刻的开心不是商场上赢得百万利润的开心,也不是一路走来成为一个成功的商界精英的开心,而是心中那个再苦再难也不肯丢弃的文学梦、作家梦终于实现的愉悦!这是一次灵魂的飞跃,是痴迷文学的馈赠,是生命里文学种子的破土拔节!更是文学驿站的再出发! 如今的李婷,是南国文坛的新秀、是怒放在岭南文苑的一颗娇艳欲滴的红玫瑰,是东莞文学界的一颗耀眼新星!她是中国散文学会会员、东莞市作家协会会员、东方散文杂志编委、《海河文学》和《芙蓉国文汇》的签约作家,她创作了大量的优秀散文作品,频频在全国大奖赛中获奖,《圭江流韵》是她近年来文学创作的结晶和集中展示,从中我们看到了她对故乡的留恋与热爱,对自然风光的向往与欣赏,对古文化的寻访与探究,对亲情的眷顾与深爱!从中我们也不难发现李婷是一位宽容、善良、慈孝、贤德又不乏睿智的东方女性! 从小怀揣作家梦的人很多,但很多人都成为了梦而已。而李婷却在严酷的商海竞争中,把这个不赚钱又浪费时间的梦坚持不懈的做下来,并让这个梦伴随她的灵魂在书香中闪光,这是她独有的魅力,也是她广受业界好评的根源吧。 在我还没有认识李婷之前,就听过几位作家文友对李婷的欣赏与赞美,也看过好几位作家写的有关李婷的文字,从中也了解到李婷待人热情直爽、人品善良豁达、文笔丰盈凝练,是一位灵性而不失温厚的女人。来到东莞三天的接触中,我在她的脸上看到最多的就是真诚而又甜美的微笑,听到最多的也是她那可以穿透灵魂深处的带着南方特有娇媚的笑声,以及她那雷厉风行又不乏细腻稳重的做事风格。三天里在不经意间,我们相拥过,像多年不见的老朋友,像渴盼已久的亲人。我脱口而出“我爱你”!她也回应我“我也爱你”并紧紧的长长的拥抱。至今回味起来,仍然有一股馨香萦绕心头。这股馨香是那种带有书香气息的,没有任何铜臭酸腐气味的,并似有前世注定相识的一种情缘的香韵。我为能够结识这样一位才华出众、品德宽厚、待人亲切的妹子而幸运,为有幸参加她的散文集《圭江流韵》首发式而自豪,为生命里从此有了一份惦念而欣慰。 李婷,就让我们用文字、用真情、用大爱来纪念我们的相识、相知、相爱;让我们一起携手徜徉在书山文海,让心梦飞跃大江南北,让温暖拥抱我们的心灵世界,好吗? 作者简介:张桂珍,中国石化作家协会会员。西部散文学会会员。山东省诗词学会会员。自小酷爱文学,先后在各级报刊发表作品200余篇,曾经在全国各种文学大赛中获奖十余次。出版文集《幸福就是在一起》。与尚长文先生合著长篇报告文学《破译》。另外有多篇散文被《散文里的中国》、《中国散文选萃》等收录。2020-07-24