-
卢小夫 | 定风波.郦道元文学奖北京活动举办定风波.北京举办活动 (词林正韵) 作者 / 卢小夫 滚滚洞庭汇长江。 三湘闻汛涨河床。 文友五湖齐应响。北上。 天安门外奏华章。 莫道人生无志向。谁挡? 诗书一卷踏苍茫。 报国无门长怅望。心脏。 红心向党诉衷肠。 卢小夫,笔名晓夫,14岁开始发表作品于国家级报刊。中国散文学会会员、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、《中国现代文化报》副总编、中华现代文学艺术促进会南国作家学会主席、青年文学家南国文学作家理事会主席、原西部散文学会副主席、南国文学社长兼总编,第二、三届郦道元征文比赛组委会副主任,第二、三、五届中国当代实力作家推选活动组委会副主任,著有散文集《待到梨花落》《在水一方》。2023-04-23
-
新形势下浅谈党建和精神文明建设的融合河南交通投资集团有限公司濮阳分公司--魏爱玲 摘要:精神文明建设与党建工作作为企业思想工作的重要组成部分,两者的有机融合与发展对企业整体发展起到了不可忽视的作用。因此,专业化党建与文化工作者根据国企思政环境特点,开展了两者融合与合作发展研究。 关键词:新时代;国企;党建融合;精神文明建设;意义 1国企党建与精神文明建设相互融合中存在的问题 1.1企业领导层对此缺乏应有的重视 首先,国企领导层对文化建设的作用不够重视,特别是某些以科技建设为主的企业,一些领导常会认为精神文明建设在实际的工作过程中,不能发挥出较大的作用,因此对精神文明建设有所忽略。不仅不能较好地确保企业实际工作的顺利开展,甚至还会起到反作用。其次,由于思想意识方面不够重视,企业领导层通常不会推出有利于党建工作同精神文明建设相互融合的利好措施,这也在一定程度上增加了二者融合的难度。 1.2党务工作者的工作方法较为传统 从目前的实际情况来看,在国企的党建及文化建设过程中,大多数的工作人员还是会受到传统工作模式的影响,主要表现如下:国企中的多数党务工作人员仍旧将自身的工作定位为“发报纸、收党费、学文化”,并没有紧随时代发展的步伐,在工作内容、工作方式上有所创新,因此也不能很好的对企业职工开展思政工作。部分党委工作人员尽管具有顺应时代发展,对工作方法进行改变的意识,但大部分都不能较好的抓住工作重点,导致精神文明建设在开展过程中流于形式。 2融合的有效途径研究 2.1加强思政与精神文明建设创新 其创新工作的思路包括了以下三点。一是参与者创新。在企业传统的党建工作中,其宣传教育工作都是由专业党建工作者完成,因此其工作思路较为传统。在新的精神文明建设思路下,其党建文化工作的参与者除了专业工作人员外,还应包括以下几类人员:首先是专业的技术人员,为党建宣传提供计算机、新媒体等技术支持;其次是专业的策划人员,为党建活动创新提供策划创意;再其次是各类志愿者,为党建活动提供高质量服务工作。二是做好文化媒体平台创新。在企业党建文化宣传中,新型媒体平台建设的开展占据着重要位置。在实际工作中,新型媒体平台的建设应以网络信息化技术为主,包括了以下几种形式:企业官网中的党建专题板块;企业自主制作的微视频等宣传形式;多媒体宣传活动等多种平台。 2.2完善政治工作保障制度 (1)加强对党建工作及精神文明建设融合发展的重视,企业领导应从自身出发,以身作则,对员工思政工作加以改善,促使广大职工可以全面深入的了解二者融合发展的必要性。(2)建立健全奖惩机制。对实际工作过程中表现突出的工作人员,要及时给以相应的奖励,从而使广大职工的工作积极性得到激发,更好的参与到企业发展建设当中;对工作不理想的职工,要给予相应的惩处,通过这样的方式起到对职工的警醒作用,在一定程度上对职工工作积极性起到促进作用。 3结语 尊重企业职工的需求,充分行使民主权利,在管理机制方面和精神文明建设方面进行创新,都是促进国有企业党建工作和文化建设发展的有力途径,在企业运行发展的过程中,国企领导层必须要确保二者融合发展,才能够确保企业在日益激烈的市场竞争中获得健康长久的发展。2023-04-05
-
作家魏延庆「清明」【清明】 雨后梨花落,悠悠沁水声。 缁衣归旧履,黄纸覆孤茔。 不识天涯远,犹怜草木争。 卅年离别梦,薄幸到清明。 【玉兰】 望春张玉手,红羽尚凝脂。 琼圃蕊千朵,瑶庭苞万诗。 参差摇素萼,绰约挹丹墀。 草木犹无主,暄风夜浸眉。 【春暮】 三春花事老,半榻未央愁。 陌上人如玉,亭边柳若浮。 花零溪浣色,僧钓鸟空幽。 纸燕青云上,扶摇一线收。 魏延庆,笔名瘦石,诗人、学者。安阳师范学院副教授、七子诗社成员,已出版诗集《空谷见幽兰》《弄菊香满衣》《再顾已倾城》等著作6部。2023-04-05
-
作家墨江涛 | 父亲的叮咛父亲的叮咛 文|墨江涛 父亲说,我老了走了,你想家时,就回来陪父老乡亲拉拉家常,喝喝老酒,斟上满满的一壶,满满的一大杯。 故乡的老酒很香醇。今年,国庆长假第四天中午,本打算下午乘高铁外出流浪,但长法叔、大毛叔、四毛叔,都是父亲生前的至亲兄弟。临走前在故乡的老屋,和诸位叔叔以及本家兄弟姐妹相聚一堂。只饮一杯,我就醉了,泪水滑过脸颊,今天是父亲逝世两周年的忌日。两年前几天,从古城安阳,到故乡老家,父亲已气若游丝,不能言语,可老父亲依然坚强无比,想留在人间,想看一看他的子子孙孙。更想对抗天庭,我们都盼望着慈祥善良的父亲,出现回光返照的奇迹。可是终不能,我和兄弟姐妹们拉着父亲的手,一次又一次哭着喊着对父亲说,我们回去吧!我们回到家里去吧!!我们回到那个生养我们的老家吧!!! 两年来,我们还不习惯,没有父亲的日子,父亲的音容笑貌,父亲的咳嗽和叹息,父亲的坚强和毅力,父亲的谆谆教诲,永远装进我的心里。我们相信,父亲从未离开,在天堂某个地方,一直看护着我们。 我们从全国各地回到故乡,聚集在故乡的老屋,纪念父亲。突然又想起父亲说过的话,父亲的话像杯故乡老酒,攸然滑过舌尖,过喉,入嗓,轻车熟路,火辣火辣的,暖和着我的耳根,澎湃着我的情感,鞭策着我灵魂。游离的酒气,像父亲无数次的嘱托和叮咛,在老屋慢慢打转着,在岁月的河流中,翻腾着、飘扬着。 那天中午,我又一次喝醉了酒,躺在父亲生前睡过的那张木板床上。那晚,无风,有雨,无声的父亲与我同眠同醉。凌晨两点,父亲给我盖被子,又递给我一杯温水,轻声对我说,多睡会,别起太早。我迷迷糊糊睁开眼,半天才想起来,父亲已经逝世两年,我干咳两声,泪水瞬间溢满双眼。 在故乡有两座坟茔,一座是奶奶,一座是父亲,他们都是我的魂魄,我的骨肉亲人。 回到故乡第二天,我就病了,而且病得不轻,九泉之下的父亲呀!您是否听见涛儿的呼唤和哭声。 秋天孕育沧桑,失去父亲的我们,也就失去了故乡。 悲痛如潮水涌来,如同老屋门前石榴树叶纷纷飘落。 清晨,母亲一个人,播放我写的诗:“牵着父亲的手”。不经意间,眼睛湿润,咬紧牙关,不想让年迈的母亲,看见儿子的泪。父子一场,何其短暂。我爱父亲,父亲更爱我们。父亲走了,儿子回来了。我们的家更贫穷,缺少了昔日欢喜和热闹。瘦弱的母亲,用衣角擦拭眼泪,阴阳两隔的疼痛,仍在翻腾,空空荡荡的老屋,再不见父亲大山般的身影,滚滚的伤痛,压着故乡的天空,父亲说,十月也寒,要穿暖暖的衣裳。 打我记事起,在我们蔡岗村,在我们墨仕家族,父亲就起主导地位,他是老支书,又是一家之主。父亲爱好喝酒抽烟的秉性,身在军营的儿子,没有学会,平时极少饮酒,从不抽烟。但父亲走后,我遇酒贪杯,每饮必醉。父亲托梦,叮嘱我不能再喝再醉。请父亲放心,我只醉在故乡,因故乡有您,我们喝的是老酒,一壶真正的故乡酒。 以前,从我到家的那一天,父亲总是打着精神坐起来,展现出一种最佳精神状态,以此向我证明他一年三百六十五天都是这样生活的,但是第二天,输液瓶就吊上了。每当这个时候,父亲会歉疚地说“父亲老了,输完液就好了,不要过多牵挂,好好工作!” 接下来的日子里,我陪父亲坐在床上,跟父亲说说话,给父亲剪指甲,给父亲洗头洗脚。其中给父亲洗脚,是我认为最尽孝道的一件事。第一次给父亲洗脚,他感到很不自在,埋怨自己活着拖累我们,后来洗得次数多了,也就习惯了,父亲也因此显得有些骄情。吃罢晚饭,我端半盆温热水,把父亲的脚轻轻地放进水里,父亲的脚背青筋暴露,上面布满细细密密的皱纹,后脚跟上层层叠叠压满了生活奔波磨起的厚茧。我用指甲刀一点一点地挖很长时间,才去掉薄薄的一层,把温水撩上脚背,濡湿脚的每一个部位。每次洗脚,父亲总是不让洗的时间过长,怕儿子嫌脏。我什么话也不说,默默地按住父亲的双脚,虔诚地洗完每一个部位,再用干净的毛巾擦干,轻轻地按摩,听着父亲不停唠叨:“你离开家乡快30年了,每次回来都给我洗脚,平时你的弟弟妹妹给我洗,你三弟洪涛的媳妇小珍也给我洗脚,还有孙子孙女外甥女都给我洗…”。 父亲的唠叨早已变成了我们兄弟姐妹的一种享受和安慰。 父亲母亲渐渐老了,我们兄弟姐妹六个相继成家,虽然都不富裕,但非常和睦,谁家有困难,大家都齐心协力共度难关。父亲是位面朝黄土背朝天的典型农民,平时极少管教我们。记得我当兵的第二年考军校落榜,情绪十分低落。父亲来信说:“咱农村娃,是吃苦长大的,你从小就经受摔打,这道坎还愁过不去?” 父亲的信虽然短短几句话,我却掂出了它的分量。也正是父亲做事做人的原则,铸就了我坚强的意志,正直的品格。 一只酒杯,因盛过父亲的爱,也就盛着故乡的山和故乡的水,盛满父亲的希望和叮咛。事后,我想,回老家喝酒,只是一个老人期待相聚的理由,更是对父爱的追忆和报答。 今夜,故乡依然,灯光仍旧,却没有了父亲半坐半卧的身影,老屋里永远失去了父亲的咳嗽和叮咛,更没有父亲张罗的饭菜和端来的老酒。故乡老屋变成了让人承受不了的冷寂和宁静。 离开故乡的那一夜,我跌跌撞撞地走到父亲的坟前,一个人躺在父亲的坟头,对着坟内的父亲唠唠叨叨大半夜。十六岁当兵离开故乡,我早已习惯了,以一张纸为生,书写兵营和故乡,书写苦难辉煌。无论我走到哪儿,都把故乡紧紧的穿在身上。我和故乡的距离,是近了,还是远了。故乡的炊烟,长了又短,短了又长。千头万绪的野草,仍然亲切的环抱着父亲的坟茔。父亲孤独地躺在里面,孵化着接踵而来的冬天。所有的寒冷,从今夜出发。今夜的醉酒,流放着我的泪光。我突然发现,只有挂在树梢上的月亮,居然和我童年时候一模一样。假如某一天,静待暮年终老,苍穹尽头,我把自己灵魂附依肉体,种植在村口路边的高岗土丘。那时,我和故乡再没有距离,还像活着一样,躺在父亲的脚头,幸福而快乐酣睡。 父亲安祥地躺在生前选择的老屋,静静地看着他的子子孙孙,幸福地生活着。 我们与父亲相互祝福着,默默对视着,突然感觉杯杯乡情依然在为我洗涤风尘,一次次把我灌醉。 脚步在延伸,故乡渐行渐远。尽管没有父亲为儿送行的身影,我仍要继续前行,父亲的叮咛以及温暖的记忆长留故乡。 2020-10-8 上午作 作者简介 墨江涛,安阳市作协副主席,安阳市职工作协副主席,出版发行有散文集《枪声如梦》、《温暖记忆》和诗集《父母是故乡》。2023-04-05
-
曲阜远东职业技术学院在全省民办高校党建工作观摩交流会上作典型发言中华文教网今日文教讯(杨希忠)为深入学习宣传贯彻党的二十大精神,进一步贯彻落实习近平总书记关于教育的重要论述,促进民办高校党建工作经验学习交流,推动以高质量党建引领民办高校高质量发展,3月28日至30日,山东省委教育工委主办的全省民办高校党建工作观摩交流活动暨选派民办高校党委书记、党建指导员专题培训班在山东外国语职业技术大学隆重举行。 山东省委教育工委副书记、省教育厅党组副书记、副厅长邢顺峰出席会议并作重要讲话,日照市委副书记王新生、山东外国语职业技术大学校长杜琳致辞,山东省40所民办高校党委书记、董事长、省派党建工作指导员参加会议。 会上,山东外国语职业技术大学等四所民办高校党委书记、董事长和派驻曲阜远东职业技术学院、日照航海工程职业学院两所高校党建工作指导员作典型交流发言。 曲阜远东职业技术学院党委书记马恩、董事王正文、省派党建工作指导员岳现超、李作照参加会议。党建工作指导员李作照作了《精心指导,规范提升,推动党建工作标准化、科学化》的典型发言,汇报交流学院党建工作基本成效、主要做法和几点体会。 近两年来 曲阜远东职业技术学院党委坚持以习近平新时代中国特色社会主义思想为指导,认真贯彻中央、省委、市委决策部署,紧紧围绕落实民办高校党建工作重点任务,奋发进取,真抓实干,党建工作更加规范,党建质量持续提升,推动了党建工作标准化、科学化,确保了学院大局和谐稳定。 一是注重党建工作顶层设计和精心谋划。相继建立了党群职能部门6个,选配了专职党务干部20余人,制定出台党建工作制度30余项,构建起完善的学院党建工作领导体制和工作机制。二是建立党委“第一议题”制度,完善党委理论学习中心组、党支部“三会一课”、主题党日、教职工政治理论学习日制度,党员干部和教职工学习制度化、常态化,学院形成了较为浓厚的学习氛围和政治生态。三是坚持把政治建设放在首位,教育引导广大师生拥护“两个确立”,树立“四个意识”、坚定“四个自信”,做到“两个维护”,把中央、省委部署要求落实到学院高质量发展之中。四是加强组织建设,着力提升组织力。推动党支部创先争优,艺术系党支部被评为“山东省党建工作样板支部”培育单位,与济宁学院儒商学院学生党支部“全国党建工作样板支部”结对共建,五个党支部被评为“济宁市委教育工委五星党支部”。设立“党建+”重点项目和一般项目18项,推动党建工作与中心工作深度融合,用有效的党建工作破解学院发展的难题和堵点。 编撰《曲阜远东职业技术学院党建工作大事记》,总结提炼办院25年来党的组织建设和党建工作经验。五是加强思想政治工作。出台文件3个,推动学院构建“七大育人体系”,落实“三全育人”要求,狠抓思政课程改革和课程思政工作,强化教师教书育人职责和师德师风建设,全面落实立德树人根本任务。六是重视意识形态工作,建立意识形态工作联席会议制度,启动学院意识形态工作校内巡察。认真做好舆情管控,把解决思想意识问题与解决实际问题结合起来。七是加强工会、团委、社科联等群团组织建设。召开学院第一届一次教代会、工代会和第一届一次社科联代表大会,推动依法治校、民主治校,充分发挥师生员工主人翁意识和主体作用。 曲阜远东职业技术学院党建工作的经验做法得到省委教育工委副书记、副厅长邢顺峰及与会领导、专家的充分肯定,下一步学院党委将按照本次会议部署要求,大力加强党的领导和党的建设,积极开展主题教育,全面贯彻党的教育方针,坚持立德树人根本任务,为党育人、为国育才,努力培养社会主义现代化建设需要的高素质技术技能人才。 (责任编辑:土火)2024-08-30
-
流云千百态,知己二三人 | 原创诗词-01- 春节 疫事汹汹起,城乡闭户求。 团圆多是念,佳节少人流。 客寄千番泪,君收万里裘。 灯寒残梦外,谁共一春愁。 -02- 立春 寒梅立早春,奥运长精神。 莫折门前柳,犹浣月下津。 流云千百态,知己二三人。 醉看花疏影,乡音倍觉亲。 -03- 初春 腊尽春犹早,风和日景明。 黄莺啼柳绿,短笛漫槐城。 雨后芽新净,山前岫远平。 携壶香步履,休管碧桃名。 -04- 迎春 又见嫩鹅黄,风华胜往常。 天时堪对错,物序赖阴阳。 化蝶庄周梦,拿云瘦石郎。 孜孜不止步,万里入诗囊。 -05- 惜春 长恨飞花晚,犹怜雪满津。 翩然妆绿树,次第敛青筠。 骨濯玉川梦,魂销邺水邻。 飘摇灯若豆,还暖夜归人。 -06- 春事 诸事日难辞,偷闲夜理诗。 眼花嫌字小,耳背恨声迟。 燕语池前草,梅开雪后宜。 和风催节近,说与故人知。 -07- 春愿 和风新语后,丽日约枝头。 色润兰姿俏,颜敷玉腕勾。 花开须吝折,花谢复难收。 愿得长相伴,年年一扁舟。 -08- 春茗 杯暖试新茶,欣逢老友家。 未留天外客,空许指间沙。 岁冷难青眼,风和尚举槎。 若同春有信,犹寄小梅花。 ---------------------------------------------------------------------------- 作者简介 魏延庆,笔名瘦石,诗人、学者。安阳师范学院副教授、七子诗社成员,已出版诗集《空谷见幽兰》《弄菊香满衣》《再顾已倾城》等著作11部。微信号w52716182023-03-16
-
卢小夫 | 放下,是人生最大的智慧——大病初愈有感放下,是人生最大的智慧 ——大病初愈有感 作者 / 卢小夫 我们之所以总感觉生活压力山大,只因我们把人生赋予了太多的期望值。我们忘了个体生命的渺小。心的庞大不等于能力的庞大,一颗庞大的心可以装下世界,却无法拥抱世界,甚至连世界的一隅毕其一生都无法企及。一朵山花开在山的这边,它就无法享受山那边的风光。花开用了一生灿烂,世界却只需一天把它打败。 世界是如此庞大,如此繁华富有,我们看见每一处繁华都想占有,因此我们倾注了毕生的精力。帝王说,普天之下莫非王土,事实他又能吃下多少?拥有多久?生命于宇宙只是星光一闪的概念,最富贵的拥有也莫过昙花一现。 生命自从来到世界,有人为我们描绘前程,却没人对我们讲清归途何处;有人陪我看春暖花开,却没人随我花落成冢;有人与你春芽破土,却没人伴你落木凋零。我们凡所学的、能学的、必学的知识无不跟名利、跟欲望挂勾,从没有人教我们如何去快乐地生活……我们一生都在负重而行。生命的负荷远超生命的时间。 在这个三月,我大病一场,半月没有出门,而这个时候正是花开季节,待我初愈再走向外面,花都开过了,有的正在凋谢。原来这世界没有我一样花事如潮,一样春江水暖。我忽然感慨:我们人生的一切痛苦是缘于自己。不是世界不放过我们,而是我们一直在纠缠世界。 我们倘若放下,一瞥而过眼前繁华,自己给自己划上生活的红线——不买房、不换房,他城市的发展与不发展跟我何干?那房价的涨和跌跟我何干?倘若放下,只尽生儿育女之责,不给孩子附加任何期望,他这培训、那补习与我何干?不是吗?我们的父辈住泥砖瓦屋也是一生,革命先烈一字不识也照样打败了蒋介石。 正因我们有无尽的欲望,我们还把欲望强加给自己的孩子,我们就这样上代给下代按时套上了生活的枷锁,自己已是生活的奴隶,还要让自己的孩子继续成为奴隶,我们这个世界又怎么能快乐起来?贪、嗔、痴、慢、疑五毒俱全,长期霸占着我们的心灵,无尽的欲望迫使每一个生命在世间狂奔,直至忘了来时的初衷,忘了归去的方向。潘金莲和西门庆放不下苟且之情,最后双双命丧黄泉;宋江放不下功名之心,最终还要搭上一百多条对他忠心耿耿的兄弟性命;方孝儒被凌迟只因放不下前朝皇帝朱允炆;袁崇焕被当朝皇帝凌迟,就是因放不下当朝朱家的江山社稷啊! 我生病前,俄乌战争在打,病愈后俄乌战争仍在继续。我真觉得自己可笑,没病时一有闲功夫就上网去关注俄乌双方的谁赢谁输。在这十几天的养病期间,我一不上网,二不看新闻,他们是打,是停?我一概不知。昨天上网一看,他们还在打。这世界要怎么样,跟一个身陷疾病痛苦中的人有何干系?自己身体不好,谁赢了都解决不了我实实在在的痛苦。 一片树叶长在树上,春逢寒雨,夏遇烈阳,到秋又是寒霜。风起它要笑,雨落它要笑,就算高温天气晒得蔫歪歪,一起风它还是要笑一笑……多累。树叶以为没有它,春不成其春。树长在高山上,叶子以为没了它,高山便要矮了;树长在河边,叶子认为没了它,流水便会停滞不前……到了深秋,山已是满山金黄,流水依然远逝,树叶这才明白:它落与不落,山不会因它而矮,水不会因它而瘦。到这个时候,叶子才懂得放下,到这个时候放下,树叶已历经年的风吹雨打,已经熬尽寒来暑往,它掉在哪就是哪,根本没人去在乎。为什么我们硬要到了山穷水尽,到了生命凋敝才知道放下?倘若叶子早早放下,又何必卑躬献笑,摧眉弯腰?何必为一时的春光狂舞颠痴? 放下,是人生最大的智慧。只要放下了,我们便跟这个世界和解了,跟名利、跟情色、跟一切一切的亲情友情都和解了。放下,我们的钱包鼓起来了,我们的时间多起来了。世间再无怨恨,世间无处不飞花。早晨揣着一百元钱吃个早餐,傍晚口袋里说不定还有八九十元。不以物喜,不以己悲,这种日子多好呀。 于2023.3.8 作者简介 卢小夫,笔名晓夫,14岁开始发表作品于国家级报刊。中国散文学会会员、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、《中国现代文化报》副总编、中华现代文学艺术促进会南国作家学会主席、青年文学家南国文学作家理事会主席、原西部散文学会副主席、南国文学社长兼总编。2023-03-09
-
但凭一缕诗心在,何惧青春不少年 | 原创诗词-01- 眼儿媚·初春游园 斜陌枝头雨新殷,烟柳拂花间。 梨窝两朵,裙钗三五,一径清欢。 倚楼不语空山外,春色又阑珊。 凭添心事,信邀桃李,语絮香笺。 -02- 眼儿媚·洹上春意 青鸟枝头弄啾啾。云影可同俦。 圭塘桥畔,似曾相识,邺水幽幽。 当年钓客知何处?春色几回眸。 半亭花意,一溪风月,已付重楼。 -03- 鹧鸪天•庚子怀春 帘卷春风醉小窗,梅花犹带暗魂香。 可怜寒澈相思骨,散尽床头白月光。 诗作伴,酒为妆。狂吟碎玉试瑶章。 今宵离影高台上,休惹闲云到故乡。 -04- 鹧鸪天·杏语 窗外桃花落半溪,等闲误了杏归期。 纵教春色能私我,毕竟玄都不胜伊。 随白羽,数红衣,几多风月与君知。 枝头燕雀思量遍,犹恐黄鹂入梦诗。 -05- 鹧鸪天·春日寄怀 辛丑殷勤捧玉盘。胸中丘壑岂云闲。 千番襟抱梧桐月,万许眉封锦绣田。 弦歌注,补天寒。江山指点与君前。 但凭一缕诗心在,何惧青春不少年。 -06- 鹧鸪天·春日结社 瑞雪牵风洗旧尘。梅香岁岁染陶巾。 花明此地云明月,水自长流自唤邻。 结七子,煮诗文。几回推敲缀红裙。 迎春又把春来报,犹取新茶梦一轮。 -07- 鹧鸪天·游春 宦海沉浮莫问愁,拿云何计小王侯。 不教花信倾心许,好送云楼一梦留。 追胜事,忆春秋。几回自在少年游。 诗魂落在清嘉处,犹恐相逢已白头。 -08- 鹧鸪天·相思 斜牖无心透月凉,清宵不寐对红墙。 轻言左岁催云老,临镜徒悲两鬓霜。 星如雨,落花殇,三生穷尽乍思量。 春风不解西厢曲,犹梦伊人问柳长。2023-03-09
-
卢小夫 | 放下,是人生最大的智慧——大病初愈有感放下,是人生最大的智慧 ——大病初愈有感 作者 / 卢小夫 我们之所以总感觉生活压力山大,只因我们把人生赋予了太多的期望值。我们忘了个体生命的渺小。心的庞大不等于能力的庞大,一颗庞大的心可以装下世界,却无法拥抱世界,甚至连世界的一隅毕其一生都无法企及。一朵山花开在山的这边,它就无法享受山那边的风光。花开用了一生灿烂,世界却只需一天把它打败。 世界是如此庞大,如此繁华富有,我们看见每一处繁华都想占有,因此我们倾注了毕生的精力。帝王说,普天之下莫非王土,事实他又能吃下多少?拥有多久?生命于宇宙只是星光一闪的概念,最富贵的拥有也莫过昙花一现。 生命自从来到世界,有人为我们描绘前程,却没人对我们讲清归途何处;有人陪我看春暖花开,却没人随我花落成冢;有人与你春芽破土,却没人伴你落木凋零。我们凡所学的、能学的、必学的知识无不跟名利、跟欲望挂勾,从没有人教我们如何去快乐地生活……我们一生都在负重而行。生命的负荷远超生命的时间。 在这个三月,我大病一场,半月没有出门,而这个时候正是花开季节,待我初愈再走向外面,花都开过了,有的正在凋谢。原来这世界没有我一样花事如潮,一样春江水暖。我忽然感慨:我们人生的一切痛苦是缘于自己。不是世界不放过我们,而是我们一直在纠缠世界。 我们倘若放下,一瞥而过眼前繁华,自己给自己划上生活的红线——不买房、不换房,他城市的发展与不发展跟我何干?那房价的涨和跌跟我何干?倘若放下,只尽生儿育女之责,不给孩子附加任何期望,他这培训、那补习与我何干?不是吗?我们的父辈住泥砖瓦屋也是一生,革命先烈一字不识也照样打败了蒋介石。 正因我们有无尽的欲望,我们还把欲望强加给自己的孩子,我们就这样上代给下代按时套上了生活的枷锁,自己已是生活的奴隶,还要让自己的孩子继续成为奴隶,我们这个世界又怎么能快乐起来?贪、嗔、痴、慢、疑五毒俱全,长期霸占着我们的心灵,无尽的欲望迫使每一个生命在世间狂奔,直至忘了来时的初衷,忘了归去的方向。潘金莲和西门庆放不下苟且之情,最后双双命丧黄泉;宋江放不下功名之心,最终还要搭上一百多条对他忠心耿耿的兄弟性命;方孝儒被凌迟只因放不下前朝皇帝朱允炆;袁崇焕被当朝皇帝凌迟,就是因放不下当朝朱家的江山社稷啊! 我生病前,俄乌战争在打,病愈后俄乌战争仍在继续。我真觉得自己可笑,没病时一有闲功夫就上网去关注俄乌双方的谁赢谁输。在这十几天的养病期间,我一不上网,二不看新闻,他们是打,是停?我一概不知。昨天上网一看,他们还在打。这世界要怎么样,跟一个身陷疾病痛苦中的人有何干系?自己身体不好,谁赢了都解决不了我实实在在的痛苦。 一片树叶长在树上,春逢寒雨,夏遇烈阳,到秋又是寒霜。风起它要笑,雨落它要笑,就算高温天气晒得蔫歪歪,一起风它还是要笑一笑……多累。树叶以为没有它,春不成其春。树长在高山上,叶子以为没了它,高山便要矮了;树长在河边,叶子认为没了它,流水便会停滞不前……到了深秋,山已是满山金黄,流水依然远逝,树叶这才明白:它落与不落,山不会因它而矮,水不会因它而瘦。到这个时候,叶子才懂得放下,到这个时候放下,树叶已历经年的风吹雨打,已经熬尽寒来暑往,它掉在哪就是哪,根本没人去在乎。为什么我们硬要到了山穷水尽,到了生命凋敝才知道放下?倘若叶子早早放下,又何必卑躬献笑,摧眉弯腰?何必为一时的春光狂舞颠痴? 放下,是人生最大的智慧。只要放下了,我们便跟这个世界和解了,跟名利、跟情色、跟一切一切的亲情友情都和解了。放下,我们的钱包鼓起来了,我们的时间多起来了。世间再无怨恨,世间无处不飞花。早晨揣着一百元钱吃个早餐,傍晚口袋里说不定还有八九十元。不以物喜,不以己悲,这种日子多好呀。 于2023.3.8 作者简介 卢小夫,笔名晓夫,14岁开始发表作品于国家级报刊。中国散文学会会员、北京写作学会文化艺术促进会副秘书长、315消费文化网副主编、《中国现代文化报》副总编、中华现代文学艺术促进会南国作家学会主席、青年文学家南国文学作家理事会主席、原西部散文学会副主席、南国文学社长兼总编。2023-03-09
-
但凭一缕诗心在,何惧青春不少年 | 原创诗词-01- 眼儿媚·初春游园 斜陌枝头雨新殷,烟柳拂花间。 梨窝两朵,裙钗三五,一径清欢。 倚楼不语空山外,春色又阑珊。 凭添心事,信邀桃李,语絮香笺。 -02- 眼儿媚·洹上春意 青鸟枝头弄啾啾。云影可同俦。 圭塘桥畔,似曾相识,邺水幽幽。 当年钓客知何处?春色几回眸。 半亭花意,一溪风月,已付重楼。 -03- 鹧鸪天•庚子怀春 帘卷春风醉小窗,梅花犹带暗魂香。 可怜寒澈相思骨,散尽床头白月光。 诗作伴,酒为妆。狂吟碎玉试瑶章。 今宵离影高台上,休惹闲云到故乡。 -04- 鹧鸪天·杏语 窗外桃花落半溪,等闲误了杏归期。 纵教春色能私我,毕竟玄都不胜伊。 随白羽,数红衣,几多风月与君知。 枝头燕雀思量遍,犹恐黄鹂入梦诗。 -05- 鹧鸪天·春日寄怀 辛丑殷勤捧玉盘。胸中丘壑岂云闲。 千番襟抱梧桐月,万许眉封锦绣田。 弦歌注,补天寒。江山指点与君前。 但凭一缕诗心在,何惧青春不少年。 -06- 鹧鸪天·春日结社 瑞雪牵风洗旧尘。梅香岁岁染陶巾。 花明此地云明月,水自长流自唤邻。 结七子,煮诗文。几回推敲缀红裙。 迎春又把春来报,犹取新茶梦一轮。 -07- 鹧鸪天·游春 宦海沉浮莫问愁,拿云何计小王侯。 不教花信倾心许,好送云楼一梦留。 追胜事,忆春秋。几回自在少年游。 诗魂落在清嘉处,犹恐相逢已白头。 -08- 鹧鸪天·相思 斜牖无心透月凉,清宵不寐对红墙。 轻言左岁催云老,临镜徒悲两鬓霜。 星如雨,落花殇,三生穷尽乍思量。 春风不解西厢曲,犹梦2023-03-09